Υπάρχουν πολλά είδη τρολλ, φίλοι μου

Ο Γιώργος ξεμπλέκει τα δίχτυα του καθισμένος χάμω, στο πάτωμα του καϊκιού. 

Εσύ ξεμπλέκεις σαν ταινία το μυαλό σου καθισμένος στο πάτωμα.

Ο Γιώργος μειδιά. Βγάζει μια πεταλίδα και την πετά στο σωρό από όστρακα.

Εσύ τεντώνεσαι νωχελικά, φτάνεις με το αριστερό σου χέρι τον καφέ σου και νιώθεις το πικρό υγρό να κατεβαίνει στο λαρύγγι σου.

Ο Γιώργος σφυρίζει ένα δικό του αόριστο σκοπό. Έπειτα ο σκοπός γίνεται συγκεκριμένος γεμίζει το σαλόνι σου και δε σ'αρέσει, προτιμούσες το Γιώργο σιωπηλό. Έτσι, απλώνεις το δεξί σου χέρι και πιάνεις το τηλεκοντρόλ. Πατάς το μεγάλο κόκκινο κουμπί και η οθόνη σβήνει. Ο Γιώργος εξαφανίζεται. Εκείνη τη στιγμή συμβαίνουν πολλές παράλληλες δράσεις. Από τον πέμπτο αρχίζει να ακούγεται στο τέρμα σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα βάλε στα ρούχα σου φωτιά. Ακόμη, γίνεται διακοπή ρεύματος αλλά η μουσική εξακολουθεί να ακούγεται.  Παράλληλα, κάποιος χτυπάει τη δρύινη πόρτα με τους δύο ταμπλάδες ακριβώς στη μεσαία τραβέρσα. Καταριέσαι τη διακοπή κι εύχεσαι να μην ξεβιδωθεί η τραβέρσα από την πόρτα, την είχες βιδώσει μόλις χτες. Η γυναίκα απ'έξω παρατηρεί το ξύλο που μόλις χτύπησε. Μυρίζει θάλασσα ενώ η Μπέλλου ακόμα τραγουδά. Εσύ ίσα που προλαβαίνεις να μαζέψεις το μυαλό σου από το πάτωμα και να το κρύψεις στη ντουλάπα πριν ανοίξεις την πόρτα.

Πατάω pause και σηκώνομαι βιαστικά να προλάβω το κινητό που φορτίζει παραδίπλα. Δεν προλαβαίνω να μαζέψω τις σκέψεις μου από το δωμάτιο."Ναι ρε συ τώρα θα ετοιμαστώ,...ε ντάξει καλά, δεν υπάρχει κάτι νεότερο...ναι, έντεκα λιοντάρια, θα πάρω εγώ σοφία κι εύη, πάρε ειρήνη και ηλέκτρα". Έτσι, βγαίνω έξω χωρίς σκέψεις, χωρίς έγνοιες -νομίζω-. Στο δρόμο συναντάω τον Γιώργο. Είναι γυμνός και τυλιγμένος με ένα δίχτυ, δεν νομίζω ότι νιώθει πολύ όμορφα έτσι. Τον αγνοώ. Έπειτα, συναντάω μια κοπέλα με ένα ξύλο στο χέρι, μοιάζει με τραβέρσα πόρτας ή με πανωκάσι. Εκείνη δε με βλέπει. Εγώ συνεχίζω να προχωρώ αλλά δε σε βρίσκω. Αναρωτιέμαι τι πάει λάθος. Ψάχνω στην τσέπη μου τον αναπτήρα και αρχίζω να καίω τα ρούχα μου. Ακόμη δε σε βλέπω. Τι λείπει για να σε δω;

Εκείνη πίνει υπερβολικά αργά τη μπίρα της.

Εκείνος την κατεβάζει γρήγορα. Θαρρείς κι η κάθε γουλιά του δίνει κουράγιο.

"Αν είχαμε γνωριστεί σε άλλη φάση τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά". 

Εκείνη τρομάζει. Εκείνος συνεχίζει "Θα σε έβλεπα πιο πολύ. Δεν είναι ότι δε θέλω να σε βλέπω, είναι η σχολή". Εκείνη ανακουφίζεται. Τον φιλάει απαλά. Εκείνος γέρνει πάνω της.

Του λέει ένα αστείο που δεν είναι αστείο, αλλά εκείνος το καταλαβαίνει και γελάει.

Του λύνει τα μαλλιά και τα αφήνει να πέσουν γύρω από το πρόσωπό του. 

Εκείνος τη σφίγγει πάνω στο σώμα του κι εκείνη χάνεται.

Χάνεται τόσο που κλωτσάει το μπουκάλι με τη μπίρα και τη ρίχνει στο πάτωμα.

Εκείνος πεθαίνει από τα γέλια. Εκείνη πεθαίνει από τα γέλια του.

~

Μου είναι δύσκολο να ισορροπήσω τελευταία. Νιώθω σαν γριά ακροβάτης που ζει με μνήμες ικανοτήτων. Σαν γριά πόρννη που ζει με μνήμες αγγιγμάτων. Σαν γριά μάνα που πρέπει να απαρνηθεί κάτι για να ζήσουν τα παιδιά της, για να είσαι καλά εσύ. 

Δε θέλω να χειροτερεύσεις, αλήθεια. Δε θέλω να σε βλέπω έτσι. Δε θέλω να πάθεις κάτι ακόμα χειρότερο. Σε βλέπω να με κοιτάς με αυτό το άδειο βλέμμα και να περιπλανιέσαι μέσα στο σπίτι σαν φάντασμα και σπαράζει το είναι μου. Σε ακούω να τσακώνεσαι και χαίρομαι που βγαίνει κάτι από μέσα σου κι ας είναι οργή, κι ας είναι σε μένα, κι ας είναι χωρίς λόγο, κι ας είμαι δίπλα σου, κι ας μην το ξέρεις. Νομίζω θα σπάσεις σε λίγο.

Κοιτάζω το στομάχι σου και βλέπω μια τρύπα, βλέπω μέσα από σένα, βλέπω τα σύννεφά σου. Ακόμη, τα βράδυα που γυρνάω αργά κι έχω πιει, νομίζω πως είσαι πούπουλο, πως αιωρείσαι κάπου μεταξύ του εαυτού σου και του πουθενά, νομίζω πως το κρεβάτι έχει αδειάσει και τα σεντόνια σου δεν πρέπει να τα αγγίξω γιατί είναι γεμάτα στάχτες. Μα ελπίζω πως ίσως μια μέρα ανασυντεθείς μέσα από εκεί, ίσως να'σαι φοίνικας, δεν ξέρω.

~

Γνώρισα ένα αγόρι πριν κάποιο καιρό. Το αγόρι εκείνο είχε πολλές ανασφάλειες. Οι ανασφάλειες μεγάλωναν μέσα του τόσο που άνθιζαν κι ήταν πλέον φανερές. Άνοιγε το στόμα του να μιλήσει κι από μέσα ανέβλυζε ανασφάλεια. Μου λεγε πως δε θέλει να ναι μαζί μου μα στ'αυτιά μου προσέκρουαν σαν κλαγγές λεπίδων οι ανασφάλειές του. Δεν είναι όμως ούτε χωριστά μου. Είναι μέσα μου, γιατί την ανασφάλειά του για καιρό την είχα όλη εγώ, ένιωθα πως δεν είμαι αρκετή. Όχι αρκετά ωραία, όχι αρκετά έξυπνη, όχι αρκετά ψαγμένη. Μα νικητής είναι αυτός που καταφέρνει να ζήσει αποδεχόμενος τον εαυτό του όχι αυτός που εγκαταλείπει από ανασφάλεια. Εκείνος που προσπαθεί να προσφέρει, όχι εκείνος που ψάχνει μόνο να πάρει. Επιβεβαίωση. Επιβεβαίωση μέσα από το χλευασμό, μέσα από το να νιώθει ανώτερος, μέσα από την υπεροχή του μπροστά στον άλλο. Μα στο τέλος της μέρας, μπροστά στον καθρέφτη που λέγεται εαυτός, πάλι δεν καταφέρνει να σταθεί όρθιος, από το βάρος των ανασφαλειών του. Κάνε μου τη χάρη και μην ξαναδιαβάσεις αυτά που γράφω, όχι αν το μόνο που θέλεις είναι να γελάσεις. Έχει περάσει η εποχή που είχα κάτι να σου πω, άμεσα ή έμμεσα. Δε μας συνδέει τίποτα, οπότε βρες άλλο τρόπο διασκέδασης. Δες φιλαράκια ή μπινγκ μπανγκ θίορυ. Είναι πολύ εποικοδομητικότερος κι αποτελεσματικότερος τρόπος διασκέδασης από τις σκέψεις και τη φαντασία μιας πρώην σου. 

as days went by
the girl continued to cry
and as nights were getting darker
she started feeling she's going crazy