Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει ό.τι συμβαίνει 

Είχα βάλει μια προθεσμία

είκοσι οκτώβρη

πήγε εικοσιτρεις, μα ξεμπέρδεψα

με τρεις μέρες μόνο καθυστέρηση

έχω ξεχάσει να γράφω

νιώθω σαν να μαι πρώτη δημοτικού ξανά

έχω ξεχάσει να σκέφτομαι

μου λείπεις μα δε σε θέλω ξανά

νιώθω πρώτη φορά μόνη και καλά

κι ας είναι όλα γύρω μου τυφώνας

το ξέρουμε πως αφήνω τον τυφώνα απλά να αλλάξει το σχήμα μου

δε φτάνει τη ρίζα μου

δεν την κόβει, δεν την λιώνει τελοσπάντων.

Είμαι στο κέντρο της δίνης και παρακολουθώ τα πράγματα απλά να συμβαίνουν

δεν έχω ξανανιώσει τόσο ήρεμη

είναι το κέλυφος που ανέπτυξα γιατί,

κάποιος πρέπει να ναι ήρεμος σαυτή τη ζωή,

δε λέει να τρελαθούμε όλοι την ίδια στιγμή.

Δε θέλω να ξαναδεθώ με γκόμενο, ούτε με συρματόσχοινο, ούτε με σπάγγο, ούτε καν με λαστιχάκι. Ας αφήσουμε λίγο τους έρωτες για όταν θα αντέχω πάλι να καώ χεχε.

Ειρωνικές διαλύσεις λέξεων 
Ενωτικές διαλύσεις εαυτών
κι αυτών, και των άλλων, κι εκείνων,
και των δικών μας μέρα με τη μέρα
//
Αντι\τιθεμαι\
//
Μίλα μου λίγο να δω κάτι
//
un cafe noir
//
Ασυναρτησίες
//
Είναι αυτό που όσο ζω έτσι δε μπορώ να κάνω τίποτα συγκεκριμένο.
Όλα τα ζω σαν διαδικασίες προς περαίωση, κι εγώ είμαι κάπου στη μέση.
Σκόρπια πράγματα γύρω, δε με ενοχλεί,
δε με ενοχλεί η σκόρπια ζωή μου
Μ'αρέσει κι όλας, θα λεγα, σε στιγμές,
Θα ταν όλα πιο όμορφα αν δεν μου έβαζα προθεσμίες
αλλά κι αυτό το χάος μπορεί να είναι αρκετό για τους έξω,
το μέσα χάος δε θα ναι ποτέ αρκετό για μένα, ούτε αρκετά όμορφο
//
Από αύριο ξεκινάει η τάξη σιγά σιγά, γαμώ
//
Κι εσύ τώρα βρήκες να πας θεσσαλονίκη που θέλω τόσο εκείνες τις συζητήσεις μας, έχω τόσα να σε ρωτήσω, άλλα τόσα να σου πω, κι άλλα τόσα να μας βάλω να σκεφτούμε. Αλλά δεν πειράζει, όταν θα ρθεις θα έχω πιο πολλά, αν όχι αυτά, σίγουρα άλλα. Βάζω δυο αστέρια, αντιθέσεις κι ένα άλλο κόκκινο, λίγο πιο αναρχικό, αλλά γι αυτό δε θα μιλήσω σε σένα.
//
Έχει δυο ταινίες σήμερα. Πάω. Φιλιά.

Ενδεια/φέρων