...το ξερω οτι νιωθεις χαλια.και εγω νιωθω.αλλα εγω δεν ξερω γιατι.δεν εχω ιδεα.ή μαλλον εχω αλλα δε θελω να το παραδεκτω.δε θελω να παραδεκτω οτι εκανα λαθος.οτι δεθηκα υπερβολικα με καποιον ανθρωπο.οτι για δευτερη,και ας ελπισουμε τελευταια φορα στη ζωη μου, την πατησα ετσι...τοσο ασχημα...απλα ορισμενοι δεν μπορουν να καταλαβουν οτι για καποιους ανθρωπους σημαινουν πολλα...ωραια και πες καποια στιγμη το καταλαβαινουν ...δεν κανουν κατι...γιατι απλα ειναι ψευτικοι...χρησιμοποιουν τους αλλους για να περνανε την ωρα τους ... και επανερχομαι στο θεμα μου...νιωθεις χαλια...κλεισε τωρα το αναθεματισμενο pc...τρεξε στο μπαλκονι ή καπου ανοιχτα τελως παντων...κλαψε...γραψε σε ενα χαρτι οτι μισεις,οτι σε στεναχωρει and is killing you inside...σκισε το σε μικρα κομματια...και σκεψου οτι μπορει να ειναι χειροτερο...σκεψου οτι εισαι καλα...πετα τα κομματια στον ανεμο...και θα νιωσεις καλυτερα...
το αποφασισα.απλα δε χρειαζεται να γινομαι χαλια καθε μερα,καθε ωρα για μια βλακεια.κι ας μου φαινεται σημαντικο.πρεπει να το ξεπερασω μονη μου.ξανα.γιατι εσυ δεν εισαι εκει που εγω ειμαι για σενα.αλλα δε θα ειμαι για παντα...θα φυγω ξερεις.τωρα. και μετα θα δεις ποσο τελεια θα ειναι ολα...ο,τι αξιζει ποναει και ειναι δυσκολο...αλλα αυτο δε σημαινει οτι απαραιτητα οτι ποναει αξιζει.παω να θεραπευσω τις πληγες μου πριν με γεμισεις με καινουριες.
Αντιο.και ας ελπισουμε αυτη τη φορα να ειναι για παντα.
goodbye tears.inside pain.
now i realise what is important to me.and who will be next to me.
rainmaker...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου