Παραλληλισμοί..

Εκείνος περπατούσε στην πόλη χωρίς συγκεκριμένο προορισμό.
Εκείνη είχε μάθημα σε λίγο, δεν έπρεπε να αργήσει.
Εκείνος κοίταζε τους ανθρώπους γύρω του, όλοι άγνωστοι κι αδιάφοροι.
Εκείνη χαιρετούσε γνωστούς κάθε λίγα λεπτά.
Εκείνος κατευθυνόταν προς την παραλιακή, πλησιάζοντας τον Πύργο.
Εκείνη περπατούσε γρήγορα προς την παραλιακή, φτάνοντας στο Κάστρο.
Εκείνος προχώρησε λίγο πιο πέρα κι έμεινε ακίνητος να κοιτάζει τη θάλασσα. 
Εκείνη προχώρησε και κάθισε σ'ένα παγκάκι πολύ συγκεκριμένο, κι έμεινε ν'ατενίζει τη θάλασσα.
Εκείνος άκουγε τις συζητήσεις των ανθρώπων γύρω του, που παρέμβαιναν στη μουσική από τα ακουστικά του.
Εκείνη ήταν απόλυτα απορροφημένη στη μουσική από τα ακουστικά της. Κανένας άλλος ήχος δεν τη διαπερνούσε. Και καμιά άλλη κίνηση γύρω της. Ήταν χαμένη στις σκέψεις της.
Εκείνος θυμόταν γεγονότα, σκηνές κοντά στον Πύργο.
Εκείνη θυμόταν εικόνες, συζητήσεις δίπλα στο Κάστρο.
Εκείνος έμεινε για αρκετή ώρα εκεί.
Εκείνη πάλι έφυγε γρήγορα, είχε αργήσει στο μάθημα.
  Άνθρωποι, μέρη, συζητήσεις περνούσαν διαδοχικά από τις σκέψεις τους. Έμοιαζαν εικόνες από άλλες στιγμές, από εποχές μακρινές που ίσως να μην έζησαν οι ίδιοι. Ένοιωθαν σαν να παρακολουθούν τις ζωές τους σε ταινία, μόνο που σε κάποιο σημείο και οι δύο ταινίες παύουν να έχουν ενδιαφέρον, γίνονται απλά καθημερινά γεγονότα, ρουτίνες με προβλέψιμες εξελίξεις.
Ίσως εκείνος κι εκείνη να μη συναντήθηκαν ποτέ.
Ίσως να έζησαν σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές πόλεις, χώρες, συνθήκες. 
Ίσως όμως να ήξεραν πολύ καλά ο ένας τον άλλο.
Ίσως να βρίσκονταν ακόμα στο ίδιο μέρος -ή κάποτε να είχαν βρεθεί- και να μην παρατήρησαν ποτέ ο ένας τον άλλο ενώ στην πραγματικότητα έψαχναν ο ένας για τον άλλο.
Ίσως πάλι να υπήρξαν ο ένας μόνο για τον άλλο, ή να ήταν δυο γνωστοί που δεν έτυχε να ανταλλάξουν ποτέ κάτι περισσότερο από μια καλημέρα.
Όμως σίγουρα ήταν απερίγραπτα όμοιοι και αρμονικά διαφορετικοί ταυτόχρονα. Σίγουρα η κοσμοθεωρία τους έμοιαζε όσο κι αν εκείνη ήταν λίγο πιο οπτιμίστρια ενώ εκείνος λίγο πιο λογικός. Ίσως εκείνος να ήταν λίγο πιο σοβαρός κι αυτή λίγο πιο αυθόρμητη. Ίσως αυτός να ήταν λίγο πιο εγωιστής κι εκείνη λίγο πιο παρορμητική.
Όμως θα έπρεπε θεωρώ να γνωριστούν. Θα έπρεπε θεωρώ να υπάρξει μια συζήτηση μεταξύ τους.
Ίσως εκείνη να περπατούσε στο δικό της λιμενοβραχίονα κάθε φορά που συζητούσαν νοητά.
Ίσως εκείνος να κοίταζε τη δική του παραλιακή ενώ σκεφτόταν τι θα του απαντούσε αν ήταν δίπλα του.

 Καλό μήνα!