Μελτινγκ ντάουν φορ ρίαλ

Τα βράδια στριφογυρνάς απρόσεκτα. Η ζέστη λιώνει το κορμί σου και νιώθεις τον αυχένα σου μούσκεμα. Θέλεις να ξεριζώσεις τα μαλλιά από το κρανίο σου και να καταφέρεις να κοιμηθείς. Έχεις υπερένταση. Δε θέλεις να διαβάσεις άλλο, δεν αντέχεις, τα μάτια σου τσούζουν. Σηκώνεσαι, βάζεις ένα ποτήρι νερό και το κατεβάζεις με τη μία. Ο λαιμός σου καίγεται από τον πάγο. Είσαι ξυπόλυτος και νιώθεις τα πόδια σου να κολλάνε στα πλακάκια. Επιστρέφεις στο κρεβάτι, ξαπλώνεις στα σεντόνια και σκεπάζεσαι για να βράσεις σωστά, σαν κοτόπουλο χωρίς φτερά.Κυνική παρομοίωση, θα προτιμούσες "σαν άγγελος με σπασμένα φτερά". Αλλά τι να κάνουμε, είσαι κοτόπουλο. Λίγο πριν σε σφάξουν. Ωστόσο, ήδη σου έχουν βγάλει τα πούπουλα. Ήδη έχεις πονέσει. Άρα το σφαγείο θα'ναι μια λύτρωση για σε. Αυτά σκέφτεσαι και στριφογυρίζεις κι άλλο. Κοιτάς το ρολόι, έχει πάει 5.28. Υπολογίζεις πόσος ύπνος σου απομένει. Κοιτάς το ταβάνι, κι έπειτα τις χαραμάδες του παντζουριού. Ελάχιστο φως μπαίνει από τα κενά.Αγχώνεσαι, ξέρεις ότι πρέπει να κοιμηθείς έστω τρεις ώρες. Λες πως αύριο δε θα πιεις τρεις καφέδες...δε θα πιεις καθόλου καφέ. Το παίρνεις πίσω την ίδια στιγμή, αυτό δε γίνεται. Ας σταματήσεις επιτέλους να σκέφτεσαι. Κοιμήσου. Για δύο ώρες δε νιώθεις τίποτα. Κάπου κάπου ταξιδεύεις σε μια παραλία, πίνοντας μοχίτο και χορεύοντας ανάμεσα σε αγνώστους ενώ ακούγεται ο κηπουρός του π.π. σε ένα χορευτικό ρεμίξ. Χαλαρώνεις μελαγχολικά. Θέλεις να κλάψεις, να αποβάλεις κάθε υγρό από το σώμα σου, ξυπνάς, ιδρώτας είναι, ηρέμησε, πήγαινε να βάλεις νερό στην πράσινη κούπα, και τέσσερα παγάκια. Γαμωζέστη, και γαμώ τις παραισθήσεις προκαλείς. Λίγο έμεινε και σ'αποχωρίζομαι Αθήνα. Έρχονται βράδια που θα βράζουμε στις σκηνές κάτω στην παραλία. Που θα πίνουμε μοχίτο και το φως θα τρυπάει το ελαφρύ ύφασμα της σκηνής. Κι η ζωή θα περνάει κι εμείς πότε θα χορεύουμε σε ηλεκτρονικούς ήχους και πότε θα φωνάζουμε πως λιώνουμε όπως ο λέννον για τη γιόκο όνο.