Είναι περίεργο το ψυχικό ξεγύμνωμα,
νιώθεις μια κάθαρση αλλόκοτη,
σαν πρόστυχο άδειασμα,
πιο μυστικιστικό από όσο πρέπει
Ξέρω κάποια παιδιά που κοιτάζονται κι είναι σαν να ξεγυμνώνουν ψυχικά ο ένας τον άλλο με το βλέμμα τους
Είναι περίεργο να βλέπεις από έξω τον ηλεκτρισμό
να παρακολουθείς τον έρωτα να συμβαίνει
απ'έξω, όλα κυλούν πιο αργά και ξεκάθαρα
από μέσα πάλι, οι εκκενώσεις είναι τόσο έντονες
όλα κυλούν γρήγορα και μπερδεμένα,
σκέψεις και συναισθήματα είναι ένα,
δε θυμάσαι τι συνέβη και τι φαντάστηκες,
το άσπρο είναι λευκότερο και το μαύρο, έρεβος
μα όσο περνάει ο καιρός όλα διάφανα γίνονται,
και η καινούρια ένταση ξαναγράφει πάνω στην παλιά.
Κάποιοι ξεγυμνώνονται αλλιώς,
μαυρίζουν λευκά χαρτιά,
χαράσσουν μαυρόγκριζες στιγματισμένες πορείες που οδηγούν σε λευκά κελιά,
ή μαυρίζουν το είναι τους ρουφώντας λευκές γραμμές.
Δεν ξέρω ποιο μαυρόασπρο είναι πιο έντονο,
όλα οργασμικά είναι προς τον ερωτευμένο, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο του πόθου.
Κάθε ξεγύμνωμα όμως είναι μια μικρή, βαθιά, επανάσταση
μια αντίσταση στο πρέπει σου,
το σημείο που σταματάς να προχωράς και μένεις εκεί απολαμβάνοντας τις εκκρήξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου