Η αλήθεια είναι μία πάντως. Everything looks worse in black and white. Ή απλά τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα , πιο ρεαλιστικά. Γι αυτό μας φαίνονται χειρότερα. Στο ασπρόμαυρο δε μπορείς να ξεφύγεις , δε μπορείς να χρησιμοποιήσεις κανένα τέχνασμα , δε μπορείς να κρυφτείς.
Οι επιλογές σου είναι μόνο δύο, το άσπρο και το μαύρο, και αποτελούν επιλογές χωρίς μέση λύση. Το γκρι φαντάζει μονότονο, βαρετό. Τα υπόλοιπα χρώματα μοιάζουν χαμένα στην καταχνιά του μαύρου και στο απέραντο κενό του άσπρου.
Συχνά παρομοιάζουμε τα συναισθήματα με χρώματα, χτίζουμε τη ζωή μας πάνω σ'αυτά , μιας και είναι ό,τι κυριαρχεί παντού γύρω μας.
Αλλά ίσως είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύκολα όλα τα χρώματα , όπως κι όλες οι καταστάσεις , μπορούν να μετουσιωθούν είτε στο άσπρο είτε στο μαύρο.
Και το θέμα είναι ότι κάτι μαύρο παραμένει μαύρο βαθιά μέσα του, όπως και κάτι άσπρο το ίδιο...Είναι σαν τον ανθρώπινο χαρακτήρα, αλλάζει επιφανειακά , αλλά στο βάθος διατηρεί το αρχικό του χρώμα..
Καλή χρονιά σε όλους =)
εμενα, προσωπικα, μου αρεσουν πολυ οι φωτογραφιες σε ασπρο και μαυρο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήοσο για τη ζωη μας...δεν ξερω...προσπαθουμε να τις βαλουμε χρωμα, μερικες φορες ξεφτιζει, αλλοτε ξεβαφει...
καλο απογευμα :)
Καλή χρονιά και ότι δεν μας έφερε το 2011 να μας το φέρει το 2012!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά τα λόγια σου!
Η φωτογραφία δική σου;
Ασπρομαυρη η ζωη μας....ασπρομαυρη και η ψυχη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι και της μοδας το ασπρομαυρο..
:)))
Καληνυχτα
Μπορεί το λευκό να είναι η αρχή της ζωής και το μαύρο το τέλος της, μπορεί και το αντίθετο. Το θέμα είναι να τη ζωγραφίζεις με όσα χρώματα σου δίνονται και να μην σπαταλάς παραπάνω χρώμα σε κάτι και λιγότερο σε κάτι άλλο ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα ήθελα η ζωή να ήταν άσπρο - μαύρο, είναι λίγο (ελάχιστο) για κάτι τόσο μεγαλειώδες... η ζωή είναι φωτεινή ακόμη και στα δύσκολά της... έχει χρώματα στη χαρά και στη λύπη... όλες τις αποχρώσεις, όλες τις εκφάνσεις των χρωμάτων... κι όταν έρχεται η ώρα να γυρίσουμε με δύναμη τον πολύχρωμο δίσκο του Νεύτωνα (το ταμείο λοιπόν της ζωής) το χρώμα που γυρίζει πίσω είναι καθαρό λευκό!
ΑπάντησηΔιαγραφή>πάντως το ασπρόμαυρο είναι αγαπημένη μου τεχνική στη φωτογραφία! ειδικά για προσωπογραφίες...
*ελπίζω να μη σε μπέρδεψα με το δίσκο του Νεύτωνα, αλλά δεν πείραξα το σχόλιο μου,θέλοντας να είναι η πρώτη σκέψη που έκανα απείραχτη.
Ασπρόμαυρη η ζωή μας κι εμείς πρέπει να μάθουμε να τη ζούμε και να κάνουμε το καλύτερο για αυτήν,για εμάς =)
ΑπάντησηΔιαγραφή*Χαμογέλα όσο πιο πολύ μπορείς!
Θα συμφωνήσω με το Σείριο... και θα συνεχίζω να θαυμάζω και να ονειρεύομαι και να ελπίζω στα χρώματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία και εμένα επίσης (όπως φαίνεται)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο, καλό βράδυ!
Μαρίνα σ'ευχαριστώ πολύ, επίσης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι η φωτογραφία είναι δική μου=$
Καλό βράδυ!
Coula, κάτι τέτοιο...δεν είναι μόνο τώρα βέβαια, είναι διαχρονικό...^_^
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
αυτή που ήταν κάποτε, αυτό είναι αλήθεια, όπως και το ότι σπάνια ξεχωρίζουμε σε τι θα πρέπει να σπαταλήσουμε το χρώμα-χρόνο-συναίσθημά μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Σείριε, έκανες πολύ καλά κι αποτύπωσες την αρχική σκέψη σου αυτούσια, μιας και το αρχικό, το προτότυπο είναι πάντα το καλύτερο συνήθως. Θα συμφωνήσω με τις σκέψεις σου. Όσο για το ασπρόμαυρο στη φωτογραφία, τυχαίνει να είναι και η δική μου αγαπημένη τεχνική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Κάποια*, μάλλον πρέπει να δώσω την ίδια συμβουλή και σε εσένα βέβαια^_^
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Ερωτευμένη Σχιζοφρενή, καλά θα κάνεις και θα συμφωνήσεις βέβαια...=)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚενή θα ήταν, μάλλον. Σίγουρα...
Καλό σου βράδυ:*