Ρυθμική ανάσα..

Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας.

Είναι άπειρες οι φορές που λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος μας έρχονται οι πιο υπέροχες ιδέες. Είναι τα όνειρα της μέρας, οι στόχοι που φοβόμαστε να βάλουμε. Εκείνες τις ελάχιστες στιγμές της απόλυτης χαλάρωσης νιώθουμε την έμπνευση να μας κατακλύζει, τις σκέψεις να κλείνονται σε κουτιά καθώς ο εγκέφαλος δεν προλαβαίνει να τις επεξεργαστεί,μιας και δεν αργεί να παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα. Κι όμως πόσες φορές δεν έχουμε ξεχάσει που έχουμε βάλει τα κλειδιά για εκείνα τα κουτιά των σκέψεων? Κι αν καμιά φορά θυμηθούμε, μόλις ανοίξουμε το κουτί το περιεχόμενό του θα έχει κάνει φτερά, λες κι οι σκέψεις της νύχτας δεν ανήκουν πουθενά αλλού παραμόνο στη στιγμή. Κι είναι εκείνες οι σκέψεις που αδυνατούν να γίνουν αναμνήσεις, που φεύγουν χωρίς να αφήσουν το παραμικρό ίχνος, παραμόνο μία γεύση ανεξήγητη, ένα συναίσθημα ασύλληπτο.. Όπως είναι κι η ίδια η νύχτα άλλωστε.αλλόκοτη.and then..silently the senses abandon their defences...