Κενό332

7.39

Νιώθω σαν να είναι 5 το πρωί.

Συνήθως έτσι νιώθω όταν είναι 5 το πρωί.

Κι έχω ξενυχτήσει με ρεμπέτικα και Θανάση.

Θέλω να πιω.

Πολύ.

Να μη νιώθω.

Ο καπνός μου έχει ξεραθεί.

Τον έχω ένα τρίμηνο τώρα.

Δε μπορώ να ισορροπήσω.

Δεν υπάρχει μέση κατάσταση.

Μέρες σε τάξη και μέρες στο χάος.

Κι εγώ ανάμεσα.

Κι έχω καιρό να γράψω για το εγώ.

Συνήθως είμαι στο εσύ, εσείς...εμείς ;

Το πολύ να είμαι στο εκείνη όταν πρόκειται για μένα.

Αλλά τώρα εγώ.

Εγώ θέλω να πιω μέχρι να μη νιώθω τίποτα.

Να αδειάσω κάθε συναίσθημα.

Να σταματήσω να νοιάζομαι.

Για όλα. 

Και σχολές και γκόμενους και ιδέες...

Α, οι ιδέες.

Ίσως υπάρχει κάτι ακόμα...

θυμάρι

Πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τόσο, κοριτσάκι, θα το κάψεις-και δεν είναι ότι σου περισσεύει κιόλας.  Οι λέξεις είναι ένα μπερδεμένο σύννεφο στο κεφάλι μου, κι είναι ακόμα μόνο λέξεις.
γκρι.
Χτες μου είπες ότι δε γράφω πια για σένα.
Μα ούτε εσύ γράφεις για μένα. Ούτε εσύ σκέφτεσαι εμένα.
Προχωράς, προχωράω και έτσι συνεχίζεται η ζωή.
Δύο ευθείες έχουν είτε ένα, είτε άπειρα κοινά σημεία.
Εμάς νομίζω ότι ήταν ένα.
Μπορεί να φάνηκε ότι διήρκεσε σαν άπειρα, αλλά όχι. Ήταν ένα.

Το παρελθόν το κρατάμε, αυτό είναι ό,τι είμαστε.
Τι πάει να πει σ'αυτή τη γλώσσα τη βουβή βαστάω γερά κρατάω καλά
Και στο τέλος της μέρας εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική.

Για πες λοιπόν, είσαι εντάξει με τον εαυτό σου;
Κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια γιατί είσαι ηθικός και δεν κλέβεις, δε χτυπάς και δεν απατάς την κοπέλα σου. 
Αλλά η ηθική σου σταματάει στα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας.
Πόσο ηθικό είναι να θαλασσοπνίγονται άνθρωποι;
Πόσο ηθικό είναι να σε εκμεταλλεύονται;
Κάνε την εκμετάλλευση του άλλου δική σου κι ίσως νιώσεις.
Ίσως τα βράδια να μην κοιμάσαι τόσο ήσυχα.
Ίσως να σταματήσεις να νιώθεις ολοκληρωμένος ηθικά επειδή το μόνο που κάνεις είναι να μην κλέβεις, να μη χτυπάς, να μην προσπαθείς για τίποτα άλλο πέρα από τις δικές σου ιδιοτελείς ανάγκες.

λέξεις που διαβάζονται το ίδιο κι απ'τις δυο κατευθυνσεις

Γεια
έχεις κοιτάξει τον εαυτό σου στον καθρέφτη σήμερα;
πίσω σου θα δεις μια σκιά
χα, μαλάκα κοίταξες
ξέρω ότι φοβάσαι τις σκιές
μα αυτή πια όταν γύρισες να κοιτάξεις είχε φύγει απ'την πλάτη σου
Ήταν μέσα σου μαλάκα
Σε κατάπινε, κι εσύ δεν είχες πάρει χαμπάρι.

Έχεις κοιτάξει τον εαυτό σου στον καθρέφτη σήμερα;
Εγώ δεν ήθελα καθρέφτες στο σπίτι μου.
Όμως το μπάνιο έχει, κι έτσι κάθε πρωί παίρνω μια δόση απογοήτευσης
Σαν να έχω πλέον εθιστεί στην απογοήτευση
Σαν να μη μπορώ χωρίς αυτήν
Αντίδοτο είναι η αυτολύπηση,
όμως το κατάστημα 'καρδιά' δε διαθέτει από δαύτη.

Κάποιες φορές, όπως σηκώνω τα μάτια μου και με κοιτάζω,
πριν πλύνω το πρόσωπό μου,
τα φαντάζομαι να λάμπουν,
όπως έλαμπαν όταν σε κοίταζα- κι έπειτα χαμογελούσα.
Μα τώρα δε χαμογελάω γιατί φοβάμαι μη κάποιος ερωτευτεί το γέλιο μου
-όχι ότι είναι όμορφο-
Απλά φοβάμαι.
Γιατί μετά, αν δεν το ερωτευτεί ίσως το κάνω εγώ
Ίσως χαθώ μόνη μου μέσα μου
Κι αν αφαιρώ από τον εαυτό μου
μένω κενή




γαμώτο, είμαι ήδη.

Εσύ, τι φοβάσαι;

Είναι που εγώ φοβάμαι να φεύγω ενώ εσύ θέλεις μόνο να φεύγεις
Είναι που κανείς μας δεν ξέρει τι θέλει
Είναι που οι μέρες αυτές είναι παράξενες
Λίγο γλυκές, σε στιγμές
Πολύ μοναχικές, από επιλογή
Ξέρω ότι αν βγω, εκείνοι θα είναι εκεί
Ακόμη ξέρω ότι εγώ δε θα'μαι εκεί
Θα ταξιδεύω σε σένα κι ας μην ξέρω ποιος είσαι
Θα σε έχω ανάγκη αλλά θα σε κοιτάω και θα βλέπω το κενό
Γιατί θα σε ψάχνω παντού
Θα γνωρίζω ανθρώπους λίγο ή πολύ
Και θα ψάχνω εσένα, θα προσπαθώ να βγάλω εσένα από μέσα τους
Κι ας μην ξέρω ποιος είσαι, μωρό μου
Ας μην ξέρω πως είσαι
Ξέρω μόνο ότι μου λείπεις
Νιώθω μόνο την απουσία σου, κι ας μη σ'έχω γνωρίσει ακόμη
Θα σου γράφω και θα σε αγκαλιάζω κι ας μην έρθεις ποτέ
Μπορεί να έρθεις και να μη σε γνωρίσω γιατί.
Θα σε ρουφήξει το κενό μου
Είναι τόσο μεγάλο που καταπίνει ό,τι κάνω
Έτσι νιώθω για πολλή ώρα τη γεύση της τροφής στον ουρανίσκο
Αλλά μετά κι αυτή ξεθωριάζει
Μετά όλα ξεθωριάζουν
Κι εσύ, μωρό μου,
αφού σε έχει ρουφήξει το κενό μου
Αφού,
αυτή τη φορά θα έχω φύγει εγώ.
Κι ας φοβάμαι να φεύγω.