Εσύ, τι φοβάσαι;

Είναι που εγώ φοβάμαι να φεύγω ενώ εσύ θέλεις μόνο να φεύγεις
Είναι που κανείς μας δεν ξέρει τι θέλει
Είναι που οι μέρες αυτές είναι παράξενες
Λίγο γλυκές, σε στιγμές
Πολύ μοναχικές, από επιλογή
Ξέρω ότι αν βγω, εκείνοι θα είναι εκεί
Ακόμη ξέρω ότι εγώ δε θα'μαι εκεί
Θα ταξιδεύω σε σένα κι ας μην ξέρω ποιος είσαι
Θα σε έχω ανάγκη αλλά θα σε κοιτάω και θα βλέπω το κενό
Γιατί θα σε ψάχνω παντού
Θα γνωρίζω ανθρώπους λίγο ή πολύ
Και θα ψάχνω εσένα, θα προσπαθώ να βγάλω εσένα από μέσα τους
Κι ας μην ξέρω ποιος είσαι, μωρό μου
Ας μην ξέρω πως είσαι
Ξέρω μόνο ότι μου λείπεις
Νιώθω μόνο την απουσία σου, κι ας μη σ'έχω γνωρίσει ακόμη
Θα σου γράφω και θα σε αγκαλιάζω κι ας μην έρθεις ποτέ
Μπορεί να έρθεις και να μη σε γνωρίσω γιατί.
Θα σε ρουφήξει το κενό μου
Είναι τόσο μεγάλο που καταπίνει ό,τι κάνω
Έτσι νιώθω για πολλή ώρα τη γεύση της τροφής στον ουρανίσκο
Αλλά μετά κι αυτή ξεθωριάζει
Μετά όλα ξεθωριάζουν
Κι εσύ, μωρό μου,
αφού σε έχει ρουφήξει το κενό μου
Αφού,
αυτή τη φορά θα έχω φύγει εγώ.
Κι ας φοβάμαι να φεύγω.