Βάτος

"Είναι οι λέξεις, οι στιγμές είναι οι φίλοι που θα δεις,
είν` οι γνωστοί και θα χορτάσεις
μικρές χαρές και λύπες θα περάσεις.

Κι είν` οι εικόνες, οι μαμάδες, οι μπαμπάδες, τα πτυχία, τα λουλούδια
τα παιδιά στα χειρουργεία
τα φύλλα που μυρίζουν στην αυλή κι ένα φιλί.

Κι όπως είναι οι κρύες νύχτες που δεν έχουν τελειωμό
σαν τα σεντόνια που μας πνίγουν
σαν τα τσιγάρα που μας ρίχνουν.

Είναι οι σκέψεις που πια μόνες τους γελάνε
και που μας βλέπουν στην αρένα
κι όμως δε μας ακουμπάνε...
Γιατί...;"


Είναι η ζωή, με το φόβο, τη λύπη, τις αναζητήσεις, τους αγώνες τους καθημερινούς μα και τους πιο μεγάλους μας, τις φιλίες, τις αγκαλιές.
Κάτι παρέες που τραγουδούν και παίζουν και μιλούν μέχρι το πρωί.
Κάτι παρέες που ποτέ δεν περίμενες να έχεις.
Είναι αυτό που γνωρίζεις άτομα και δεν περιμένεις ποτέ τις στιγμές που θα ζήσεις μαζί τους.
Κι αυτό είναι το απίστευτο. 
Τα απίστευτα συμβαίνουν όταν δεν έχεις προσδοκίες.
Πυροσβεστήρες,λαδάδικα,κολντπλέει,ανοικτά μικρόφωνα, αρχιδάκια, λευκές μποφίλιου, αεροπλάνα και βαπόρια,  ένα αερικό που μειδιά κάπου μακριά, ο γάτος ο τούρκος και άλλες φωνές, δυο κιθάρες με ήχο γνώριμο πια, αλκίνοος πολύς, κι ένα παλτό.
Μα και το τραγούδι αυτό. πολύ αυτό.
Πολύ αυτό η ζωή.

Ένας βάτος γεμάτος αγάπη οι ζωές μας.