τα παθη της βροχης

...εν μεσω λογισμων και παραλογισμων

αρχισε η βροχη να λιωνει τα μεσανυχτα

μ'αυτον τον νικημενο παντα ηχο

σι,σι,σι

ηχος συρτος,συλλογιστος,συνερημος

ηχος κανονικης βροχης.

ομως ο παραλογισμος

αλλη γραφη κι αλλην αναγνωση 

μου 'μαθε για τους ηχους.

κι ολη τη νυχτα ακουω και διαβαζω τη βροχη

σιγμα πλάι σε γιώτα,γιωτα κοντα στο σιγμα

κρυσταλλινα ψηφια που τσουγκριζουν 

και μουρμουριζουν ενα εσυ,εσυ,εσυ/

καθε σταγονα και ενα εσυ,

ολη τη νυχτα

ο ιδιος παρεξηγημενος ηχος,

αξημερωτος ηχος,

αξημερωτη αναγκη εσυ,

βραδυγλωσση βροχη,

σαν προθεση ναυαγισμενη

κατι μακρυ να διηγηθει

και λεει μονο εσυ,εσυ

νοσταλγια δισυλλαβη,

ενταση μονολεκτικη, 

το ενα εσυ σαν μνημη,

το αλλο σαν μομφη

και σαν μοιρολατρια,

τοση βροχη για μια απουσια,

τοση αγρυπνια για μια λεξη,

πολυ με ζαλισε αποψε η βροχη

μ'αυτη της τη μεροληψια

ολο εσυ,εσυ,εσυ

σαν ολα τ'αλλα να'ναι αμελητεα

και μονο εσυ,εσυ,εσυ

...τα παθη της βροχης,

Κική Δημουλά,το λιγο του κοσμου....