Αιχμάλωτοι της ελεύθερης σκέψης.

Επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Επειδή έτσι έχω μάθει από μία κοινωνία την οποία όλοι βρίζουν αλλά κανένας δεν προσπαθεί να αλλάξει.

Επειδή έτσι με διδάξατε εσείς.

Όλοι οι μεσήλικες που κάποτε αγωνιστήκατε και τώρα τα έχετε παρατήσει.

Εσείς που παραπονιέστε για τα εισοδήματα σας που καταλήγουν ανύπαρκτα.

Εσείς που φοβάστε να τα διεκδικήσετε.

Εσείς που καταλήγετε πίσω από μία κατά το ήμισυ αληθινή μάσκα-ότι δεν έχετε τη δυνατότητα.

Γι αυτό κι εγώ επέλεξα να κλειστώ σε εμένα.

Να φορέσω τη δική μου μάσκα που γράφει πάνω "νέος, ελεύθερος,σκοτώστε τον",όποτε βαδίζω μπροστά σας.

Να μπω στο ρόλο εκείνου που περιμένετε να αγωνιστεί για εσάς και να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

-Γιατί νιώθεις φυλακισμένη? Τόσες ελευθερίες δε σου φτάνουν?

-Επειδή είμαι. 

Ακόμα και στο ίδιο μου το μυαλό έχουν χαραχτεί συγκεκριμένες πεποιθήσεις και πρότυπα.

Ευτυχώς δεν είναι τα δικά σας.

Ίσως όμως και δυστυχώς, γιατί εσείς ξέρατε ότι μπορούσατε.

Ότι μπορούσατε να αγωνιστείτε κόντρα σε κάτι παρά τις αντιξοότητες.

Αλλά όλοι πάντα θα μπορούν.

Θα υπάρχουν δυνατότητες, όμως ο άνθρωπος που απ'τη φύση του τα πάντα απορρίπτει, θα τις χαραμίσει άσκοπα, κι έπειτα θα μείνει μόνος να κλαίει τη μοίρα του, σ'ένα κλουβί που λέγεται κοινωνία, φορώντας μια μάσκα που σε ονομάζει άνθρωπο.

-Τουλάχιστον η δική μαυ φυλακή μου δημιουργεί και κάποιες παραισθήσεις, κάποιες "ελευθερίες" , όπως το να γράφω και να νομίζω ότι σκέφτομαι.

Για να καταλάβω μετά, ότι σκέφτομαι ό,τι πρέπει να σκέφτομαι σύμφωνα με τους κανόνες του κλουβιού μου, ότι οι σκέψεις μου δεν παραμένουν ακέραιες γιατί φοβούνται, γι αυτό και χάνουν όλη την αλήθεια τους μόλις αποτυπωθούν κάπου...