Θα'χει βροχή αστεριών την Κυριακή

When your day is long and the night
νιώθεις ότι οι μέρες δεν περνούν, ανυπομονείς να βρεθείς μακριά από όλους, να κλειστείς στον εαυτό σου
The night is yours alone
κι όταν επιτέλους το πετύχεις είσαι πιο δυστυχισμένος από ποτέ.
When you're sure you've had enough of this life, well hang on
Γιατί η ζωή ποτέ δεν ικανοποιείται όσο κι αν σε βασανίσει, όσα διλήμματα κι αν σου δώσει
Don't let yourself go
Εσύ όμως δεν πρέπει να μείνεις στάσιμος ή να απελπιστείς τόσο ώστε να τα παρατήσεις
Everybody cries and everybody hurts sometimes

Sometimes everything is wrong
Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις την κατάσταση όσο και να το θέλεις
Now it's time to sing along
πρέπει να μάθεις να ζεις με τα νέα δεδομένα, αλλά
When your day is night alone (hold on, hold on)
αλλά έχεις εκείνο το περίεργο συναίσθημα, θέλεις να είσαι μόνος και να έχεις κάποιον δίπλα σου την ίδια στιγμή
If you feel like letting go (hold on)
Χωρίς ίσως να λέτε τίποτα, ίσα να νιώσεις πιο ασφαλής
When you think you've had too much of this life, well hang on

Everybody hurts
Take comfort in your friends.
Everybody hurts
Don't throw your hand. Oh, no
Don't throw your hand
If you feel like you're alone,
no, no, no, you are not alone

Έχει βροχή αστεριών την Κυριακή, βγες στο μπαλκόνι.
Ακόμα κι αν τα φώτα είναι υπερβολικά κι ενοχλητικά,

ακόμα κι αν δε δεις κανένα πραγματικό αστέρι εκεί

θα είναι εξαιτίας του πέπλου αυτού της πόλης.

Τ'αστέρια όμως θα'ναι εκεί,

θα'ναι οι άνθρωποι που χάσαμε χωρίς να αποχαιρετήσουμε,
εκείνοι που αποχαιρετήσαμε κι ίσως να μην ξαναδούμε ποτέ,

όλες οι αντιθέσεις της ζωής μας μαζεμένες,

όλα αυτά που μας λείπουν, -κι εκείνοι που μας λείπουν-

οι στιγμές που ξέρουμε ότι θα ξαναζούμε μόνο στο μυαλό μας,

οι φωνές που θέλουμε να κρατήσουμε στη μνήμη μας,

τα προβλήματά μας που φαντάζουν μικροσκοπικά μπροστά σ'εκείνα άλλων,

κάποιες μελωδίες που κατακτούν το μυαλό μας,

πράγματα που πάντα θέλαμε να κάνουμε

κι όμως συνεχίζουμε να αναβάλουμε

μέχρι που θα καταλάβουμε ότι δεν τα θελήσαμε ποτέ αρκετά.

Θα'χει βροχή αστεριών, μου είπες.

Μα εγώ δε θα βγω στο μπαλκόνι ακόμα κι αν είμαι σίγουρη ότι τ'αστέρια φαίνονται απ'τη δική μου μεριά της πόλης, απ'τη δική μου σκοτεινή γειτονιά.

Δε θα βγω στο μπαλκόνι γιατί δε θα έχω χρόνο.

Βγες και για μένα και για όλους αυτούς που ήταν υπερβολικά επαναπαυμένοι στη ρουτίνα τους, υπερβολικά βολεμένοι στα "δεν έχω χρόνο", "δε μπορώ".

Και προσπάθησε να μη γίνεις ποτέ σαν κι αυτούς,
ευχήσου και γι αυτούς όταν θα βλέπεις πεφταστέρια

 When you think you've had too much of this life, well hang on
Everybody hurts
Take comfort in your friends.