Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Φεύγουμεεε!!

Αμφιταλλαντεύεσαι για κάθε επιλογή σου. Στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Όπως κι η αμφιβολία, η δυσκολία σου να εμπιστευτείς τους ανθρώπους, η δυσκολία σου να εκφράσεις ή να παραδεχτείς τα συναισθήματά σου, η δυσκολία σου να κατανοήσεις τις ανάγκες σου κι η δυσκολία σου να σταματήσεις να αναρωτιέσαι ή να κάνεις υποθετικά σενάρια. Όπως και κάθε άλλη δυσκολία γενικά. Έτσι θα αναγνωρίσεις τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που νοιάζεται, που προβληματίζεται, που μετανιώνει, που -εν τέλει- νιώθει. Ίσως όμως να είναι άνθρωπος μόνο για σένα και για τους άλλους να είναι ένας άλλος απλός περαστικός, ένα τυχαίο άτομο, ένα οποιοδήποτε έμβιο ον.
Στην τελική, κάθε φορά που περπατάω και σκέφτομαι καταλήγω μπερδεμένη.
Γι αυτό μη με αφήνεις να περπατάω μόνη μου, να είσαι δίπλα μου.
Μη με αφήνεις να σε ψάχνω σ'έρημα κάστρα από τη στιγμή που μπορείς να καταλάβεις τα κάστρα του μυαλού μου.
Σήμερα πάλι σχεδίαζα, μα  τα αντικείμενα πάνω στο τραπέζι με παρέπεμπαν σε αντικείμενα σε άλλα τραπέζια, ίσως σε τραπέζια συζητήσεων, ίσως σε τραπέζια-θυσιαστήρια, απ'αυτά στα οποία εγκαταλείψαμε το θάρρος μας.
Είμαι πολύ ανοργάνωτη τελευταία και συνάμα πιο οργανωμένη από ποτέ-φαινομενικά.
Είμαι αρκετά μελαγχολική τελευταία, φαινομενικά όμως είμαι πιο χαρούμενη από όσο έχω υπάρξει εδώ και καιρό.
Είμαι και αρκετά εκτός θέματος. Αλλά ήμουν πάντα. Ξεκινάω από ένα συγκεκριμένο σημείο, την πηγή του ηλεκτρικού πεδίου της σκέψης μου, κι ύστερα οι δυναμικές γραμμές μου κατευθύνονται  στο άπειρο. Για το αν είμαι θετική ή αρνητική πηγή όμως, θα σε γελάσω. Στις θετικές, οι δυναμικές γραμμές κατευθύνονται προς τα έξω, ενώ στις αρνητικές προς τα μέσα. Αν οι δυναμικές μου γραμμές είναι οι σκέψεις μου τότε η φορά τους εξαρτάται από το υπόθεμα λοιπόν, τον παραλήπτη των σκέψεων. Δε θα έπρεπε όμως, γιατί η φορά των δυναμικών γραμμών πρέπει να είναι ανεξάρτητη του υποθέματος.
Εν κατακλείδει, η πολλή φυσική κάνει κακό.
Αύριο φέυγω για επταήμερη. Με συναρπάζει που είναι εκτός Ελλάδας, και και και...έχει και λίγο θεσσαλονίκη το πρόγραμμα!





Καλό μήνα, λοιπόν, έστω και καθυστερημένα, καλό μου ταξίδι και καλά να περνάτε. Αν και δε θα πάτε εξωτερικό. Οπότε ΖΗΛΕΙΑ κι όλας!

12 σχόλια:

  1. Όμορφα να περάσεις phantom μου!!!Καλές βόλτες και ατελείωτο σουλατσάρισμα ψυχής...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. βρε ουστ από εδώ!



    ό,τι σου είπα να κάνεις!


    φιλιά πολλλλάαααα♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σιγουρα θα γυρισεις σε μορφη θετικης πηγης παντως! Πως μας σωζει παντα ενα ταξιδι...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, είναι η καλύτερη σωτηρία, η καλύτερη πηγή αναναίωσης...=)

      Διαγραφή
  4. Όχι δε ζηλεύω, όχι δε ζηλεύω, όχι δε ζηλεύω. Καθόλου. Ποιος θέλει ταξίδια άλλωστε. :P

    (καλά να περάσεις απαίσιο φάντασμα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή