Σε θέλω.
Δε με θέλεις.
Συνεχίζω να σε θέλω.
Θέλεις κάτι άλλο.Κάποια άλλη.
Ξενερώνω κάπως.
Μου ανοίγεσαι και με αφήνεις επιτέλους να σε καταλάβω,λίγο.
Δένομαι μαζί σου.
Δένεσαι μαζί μου.
Σου λέω πως αν μου έδινες μια μικρή ευκαιρία, τρεις μέρες, θα άλλαζες γνώμη για τις σχέσεις.
Θέλεις εκείνη που αντιπαθώ.
Σας κάνω κατάσταση.
Κάνεις κάτι μαζί της.
Σε θέλω πάλι, πολύ.
Ξεμπερδεύεις μαζί της λίγο μετά που φεύγεις.
Είμαι δίπλα σου.
Ξαναέρχεσαι.
Έρχομαι στην ταράτσα σου.
Μου ανοίγεσαι.
Σου ανοίγομαι.
Νιώθεις εκπληκτικά.
Αισθάνομαι πως είσαι ό,τι χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη.
Φεύγεις.
Έχω εξετάσεις.
Έρχεσαι.
Σου δίνω εμένα πνευματικά και σωματικά.
Με έχεις όπως δε με είχε κανείς.
Εγώ έχω εσένα.
Φεύγεις και ατυχής αποχωρισμός.
Εκπληκτικό καλοκαίρι,δύσκολη χρονιά,-τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε(?)-
Μου λείπεις και σου το λέω.
Εσύ δε νιώθεις καλά.
Προσπαθώ.
Δεν είναι αυτό που θέλεις.
Δεν είμαι αυτό που θέλεις.
Κλείνεσαι.
Δε μου μιλάς όπως παλιότερα.
Είναι σαν να με διώχνεις.
Κλείνομαι ασυνείδητα.
Θέλω εσένα αλλά νιώθω ερωτευμένη με μια ιδέα δική σου όχι με εσένα.
Περνάμε φάσεις.
Ή μάλλον εγώ περνάω φάσεις, κι εσύ δεν το αντιλαμβάνεσαι.
Εγώ χάνομαι και δεν με νιώθεις.
Φάσεις π/4 ή 3π/4 που λες κι εσύ.
Αλλά ακόμα κι αν εγώ έχω φάση π/4 κι εσύ 3π/4
τι να κάνουμε έχουμε ίδια ημίτονα ακόμα κι αν τα συνημίτονά μας είναι αντίθετα.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε τα ημίτονα να μας ενώσουν;
Αλλά
Εγώ ίσως θέλω κάποιον που θα μου αφιερώνει κάθε μέρα κι από ένα τραγούδι, που δε θα περιμένει μόνο από εμένα τηλέφωνα και που θα δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του, δε θα περιμένει να το νιώσω, είμαι σε φάση που δε μπορώ να το νιώσω όταν δεν υπάρχει παρά μόνο σαν ιόντα.
Και όχι δεν ζηλεύω την τάδε ή τη δείνα. Ζηλεύω σχέσεις που είναι όπως αυτή που θα ήθελα. Και εσύ μου έλεγες ότι είσαι ρομαντικός και εγώ εναντιωνόμουν και μου έλεγες ότι δε σε έχω δει σε σχέση για να ξέρω πως είσαι, δύο χρόνια πριν. Αλλά τώρα σε βλέπω. Και δεν είσαι. Και εγώ κάποιες φορές το θέλω αυτό, και θέλω να νιώθω ότι είμαι το κοριτσάκι ΣΟΥ και όχι η κολλητή σου.
Το θέμα είναι ότι αυτά τα ξέρεις.
Αλλά δε σου βγαίνουν.
Δηλαδή εγώ δε σου τα βγάζω.
Και μη γελιόμαστε, πάντα η κολλητή θα είμαι.
Δεν υπάρχει περίπτωση να με ερωτευτείς ποτέ, όσο κι αν με λατρέψεις είναι διαφορετικές καταστάσεις.
Δε θα ενθουσιαστείς ποτέ μαζί μου, δε θα είμαι αυτό που πραγματικά θα θέλεις.
Πάντα κάτι θα σου λείπει.
Όπως και τώρα σου λείπει.
Δεν έχεις αυτοπεποίθηση γιατί δεν 'κυνηγάς' για να δεις αν θα σε κυνηγάνε.
Απλά αμφιβάλω αν και τι αξίζει.
Και δεν είσαι ο πυλώνας που θα διώξει τις αμφιβολίες.
Είσαι ο πομπός περισσότερων.
Και τώρα εγώ βράζω, θέλω να κλάψω, να σε βρίσω, να σε αγκαλιάσω.
Και δεν είσαι διαθέσιμος.
Δεν με νοιάζει που δεν είσαι εδώ, στο ίδιο μέρος.
Με νοιάζει που είσαι νοητικά απών,
που δεν...ξέρεις.
Δε με θέλεις.
Συνεχίζω να σε θέλω.
Θέλεις κάτι άλλο.Κάποια άλλη.
Ξενερώνω κάπως.
Μου ανοίγεσαι και με αφήνεις επιτέλους να σε καταλάβω,λίγο.
Δένομαι μαζί σου.
Δένεσαι μαζί μου.
Σου λέω πως αν μου έδινες μια μικρή ευκαιρία, τρεις μέρες, θα άλλαζες γνώμη για τις σχέσεις.
Θέλεις εκείνη που αντιπαθώ.
Σας κάνω κατάσταση.
Κάνεις κάτι μαζί της.
Σε θέλω πάλι, πολύ.
Ξεμπερδεύεις μαζί της λίγο μετά που φεύγεις.
Είμαι δίπλα σου.
Ξαναέρχεσαι.
Έρχομαι στην ταράτσα σου.
Μου ανοίγεσαι.
Σου ανοίγομαι.
Νιώθεις εκπληκτικά.
Αισθάνομαι πως είσαι ό,τι χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη.
Φεύγεις.
Έχω εξετάσεις.
Έρχεσαι.
Σου δίνω εμένα πνευματικά και σωματικά.
Με έχεις όπως δε με είχε κανείς.
Εγώ έχω εσένα.
Φεύγεις και ατυχής αποχωρισμός.
Εκπληκτικό καλοκαίρι,δύσκολη χρονιά,-τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε(?)-
Μου λείπεις και σου το λέω.
Εσύ δε νιώθεις καλά.
Προσπαθώ.
Δεν είναι αυτό που θέλεις.
Δεν είμαι αυτό που θέλεις.
Κλείνεσαι.
Δε μου μιλάς όπως παλιότερα.
Είναι σαν να με διώχνεις.
Κλείνομαι ασυνείδητα.
Θέλω εσένα αλλά νιώθω ερωτευμένη με μια ιδέα δική σου όχι με εσένα.
Περνάμε φάσεις.
Ή μάλλον εγώ περνάω φάσεις, κι εσύ δεν το αντιλαμβάνεσαι.
Εγώ χάνομαι και δεν με νιώθεις.
Φάσεις π/4 ή 3π/4 που λες κι εσύ.
Αλλά ακόμα κι αν εγώ έχω φάση π/4 κι εσύ 3π/4
τι να κάνουμε έχουμε ίδια ημίτονα ακόμα κι αν τα συνημίτονά μας είναι αντίθετα.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε τα ημίτονα να μας ενώσουν;
Αλλά
Εγώ ίσως θέλω κάποιον που θα μου αφιερώνει κάθε μέρα κι από ένα τραγούδι, που δε θα περιμένει μόνο από εμένα τηλέφωνα και που θα δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του, δε θα περιμένει να το νιώσω, είμαι σε φάση που δε μπορώ να το νιώσω όταν δεν υπάρχει παρά μόνο σαν ιόντα.
Και όχι δεν ζηλεύω την τάδε ή τη δείνα. Ζηλεύω σχέσεις που είναι όπως αυτή που θα ήθελα. Και εσύ μου έλεγες ότι είσαι ρομαντικός και εγώ εναντιωνόμουν και μου έλεγες ότι δε σε έχω δει σε σχέση για να ξέρω πως είσαι, δύο χρόνια πριν. Αλλά τώρα σε βλέπω. Και δεν είσαι. Και εγώ κάποιες φορές το θέλω αυτό, και θέλω να νιώθω ότι είμαι το κοριτσάκι ΣΟΥ και όχι η κολλητή σου.
Το θέμα είναι ότι αυτά τα ξέρεις.
Αλλά δε σου βγαίνουν.
Δηλαδή εγώ δε σου τα βγάζω.
Και μη γελιόμαστε, πάντα η κολλητή θα είμαι.
Δεν υπάρχει περίπτωση να με ερωτευτείς ποτέ, όσο κι αν με λατρέψεις είναι διαφορετικές καταστάσεις.
Δε θα ενθουσιαστείς ποτέ μαζί μου, δε θα είμαι αυτό που πραγματικά θα θέλεις.
Πάντα κάτι θα σου λείπει.
Όπως και τώρα σου λείπει.
Δεν έχεις αυτοπεποίθηση γιατί δεν 'κυνηγάς' για να δεις αν θα σε κυνηγάνε.
Απλά αμφιβάλω αν και τι αξίζει.
Και δεν είσαι ο πυλώνας που θα διώξει τις αμφιβολίες.
Είσαι ο πομπός περισσότερων.
Και τώρα εγώ βράζω, θέλω να κλάψω, να σε βρίσω, να σε αγκαλιάσω.
Και δεν είσαι διαθέσιμος.
Δεν με νοιάζει που δεν είσαι εδώ, στο ίδιο μέρος.
Με νοιάζει που είσαι νοητικά απών,
που δεν...ξέρεις.
το ειπες κ μονη σου: "νιώθω ερωτευμένη με μια ιδέα δική σου όχι με εσένα." ανοιξε τα ματια σου κ βρες αυτον με τον οποιο ολα θα ειναι λιγοτερο βεβιασμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή τύχη,
α.
.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα προβληματικές οι ανθρώπινες σχέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μάλλον όταν πρόκειται για σχέση.
Σχέση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους....
Φιλάκια πολλά, καλό ξεμπέρδεμα και καλό μήνα:))
Κειμενο τοσο απλο για μια τοσο περιπλοκη κατασταση. Καταπληκτικο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε πρακτικο επιπεδο, θαυμαζω Πως μπορεις να εισαι τοσο ειλικρινης-ωμη με τον εαυτο σου; Παντως αν και επιπονη, νομιζω πως η καταματη αντιμετωπιση της πραγματικης καταστασης μαζι με το πως θα την ηθελες να ειναι, εν τελει θα σε οδηγησει στο να απεγκλωβιστεις απο αυτην και να ψαξεις αυτο που θα σε κανει να εισαι καλα. Απο την αλλη ομως πρωτα ξανασκεψου το μηπως περνας απλα μια απο αυτες τις "φασεις" που μας κανουν ο,τι πιο δικο μας να το νιωθουμε ξενο ενω τα πραγματα δεν ειναι τοσο τρομερα. Δες ποσο επικρατουν οι ομορφες στιγμες του παρελθοντος στις ασχημες σκεψεις του παροντος.
Ισως εγραψα πολλα και κανεις δεν μου πε πως χρειαζεσαι συμβουλες, αλλα ειπα αυτα που σκεφτηκα διαβαζοντας το κειμενο σου να στα πω.
Repost!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήη θλίψη σου είναι πανέμορφη και μεταδοτική
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δύσκολες κάνουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, πόσο δύσκολο είναι να δεχτούμε οτι όλες τις απαντήσεις που ψάχνουμε τις ξέρουμε ήδη αλλά πολύ απλά δεν θέλουμε να τις βρούμε, και πόσο δεν θέλουμε τελικά να ξε-στοιχειωθούμε απο τα φαντάσματα που μας κυνηγάνε...Να είσαι καλά και να θυμάσαι οτι δεν υπάρχει σωστο και λάθος...Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩπα...ταυτίζομαι απόλυτα. Έχω το δικαίωμα να το δημοσιεύσω στον τοίχο μου??
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορείς να φανταστείς ΤΙ μπορει να κάνει κανείς με σταθμισμένο άθροισμα ημιτόνων και συνημιτόνων διαφορετικών συχνοτήτων :)
ΑπάντησηΔιαγραφήAνάλυση Fourier
Γεια...