Αποχωρισμός από ένα πάντα.

"Είστε σίγουροι ότι θέλετε να οριστικοποιήσετε το μηχανογραφικό σας;" ..Αποδοχή...Εκτύπωση...
>Επιλογή ένα, αρχιτεκτόνων μηχανικών ΕΜΠ

-Ναι το οριστικοποίησα...Αθήνα έβαλα πρώτη επιλογή και λογικά περνάω..Ναι, οι γονείς και οι λοιποί συγγενείς και φίλοι πιέζουν πολύ, θεωρούν πως είναι καλύτερα..είναι και λιγότερα τα έξοδα λένε, και μεγάλη η Αθήνα με συναυλίες και εκθέσεις κι από όλα αυτά που μ'αρέσουν λένε...
-Ξέρεις ότι θα είναι δύσκολο
-Ναι κι άλλη χρονιά από απόσταση ή όσο καιρό κρατήσει τέλος πάντων...γενικά μας διαλύει η απόσταση...
-Και οι σχολές και των δύο είναι δύσκολες δε θα έχουμε χρόνο για πηγαινε-έλα...εργασίες,διάβασμα...που καιρός για σχέσεις μακρινές τώρα.
-Δηλαδή δεν πιστεύεις σ'εμάς;
-Θα είναι δύσκολο
-Έχουμε καταφέρει και πιο δύσκολα..πιστέυεις ; Σε παρακαλώ πες μου ότι πιστεύεις, ότι μ'αγαπάς, ότι θα κάνεις τα πάντα για να είμαστε μαζί, ότι με θέλεις μαζί σου και θα έρχεσαι να με βλέπεις πολύ συχνά και θα'ρχομαι κι εγώ...
-Δεν ξέρω, αλήθεια, δεν ξέρω..

Δάκρυα που κανείς δεν έτρεξε να σκουπίσει, πόσο μάλλον να προλάβει πριν κυλήσουν
Φωνές ραγισμένες και κενό, μεγάλο κενό
Ανασφάλειες, φόβοι και ζήλειες
Ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο, όλο μου το σώμα να φωνάζει, να με ρωτάει πώς μπορώ να είμαι με κάποιον μη ερωτευμένο, με κάποιον που δεν...δε με θέλει όσο θα 'θελα κι όσο τον λατρεύω εγώ, που δεν είναι το καλύτερο για μένα, που δεν επιδιώκει το καλύτερο για μένα, αλλά εξακολουθώ να τον λατρεύω κι ας είναι εγωιστής κι οξύθυμος και τσιγκούνης..έχει τόσα άλλα προτερήματα που δείχνει σε εμένα που ξεχνάω τα ελαττώματα... Αλλά τα προτερήματα δεν είναι ικανά να καλύψουν φόβους, ανασφάλειες, οι προτεραιότητες δεν είναι ικανοποιητικές, και το κενό κυριαρχεί συνεχώς μέσα μου και όχι, πρέπει να υπάρξει κάθαρση, ένα τέλος στην ψυχική οδύνη, στους συμβιβασμούς και τον υποβιβασμό των εαυτών μας σε μια μη ικανοποιητική πλέον σχέση για την οποία κανείς πλέον δεν παλεύει, δεν αγαπά και δεν δίνει το είναι του.

>Επιλογή δύο, αρχιτεκτόνων μηχανικών ΑΠΘ

-Ναι το οριστικοποίησα...Θεσσαλονίκη έβαλα πρώτη επιλογή και λογικά περνάω..Δεν είναι υπέροχο; Από του χρόνου θα τελειώσει επιτέλους η απόσταση, θα είμαστε μαζί μωρό μου, θα κοιμόμαστε και θα ξυπνάμε μαζί, θα διαβάζουμε και θα ανακαλύπτουμε μέρη...Θα σου μαγειρεύω και θα κάθομαι στον υπέροχο καναπέ του μαγικού σπιτιού σου με το λάπτοπ σου διαλέγοντας μουσική που μας αρέσει για να ακούσουμε και να τραγουδήσουμε έπειτα μαζί στο μπάνιο..Θα μπορείς να έρχεσαι να με αγκαλιάζεις και να με φιλάς όποτε θέλεις, θα με βοηθήσεις να φτιάξουμε το σπίτι μου και θα χορεύουμε μαζί σε κάποιο μπαλκόνι με θέα την υπέροχη πόλη.Θα σου δείχνω μέρη που θα ανακαλύπτω και θα με γειώνεις λέγοντας πως τα ξέρει ο καθένας κι εγώ θα νευριάζω στ'αστεία μόνο για να μου περάσουν τα νεύρα μ'ένα σου φιλί.
-Πολλή φόρα πήρες μικρή..Αν και με τόση διαφορά που έχεις από τις προηγούμενες βάσεις λογικά θα περάσεις..και θα μπορούμε να ζήσουμε όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα, μαζί...επιτέλους μαζί. Όμως, τώρα ίσως θα 'πρεπε να ασχοληθούμε με κάτι πιο κοντικό όπως το να βρούμε που θα πάμε το Σαββατοκύριακο εδώ κοντά μιας κι όλοι οι υπόλοιποι θα είναι διακοπές στην Πάρο..

Αγκαλιές, φιλιά, μυρωδιές υπέροχες, βόλτες ατέλειωτες κι ένα καλοκαίρι που ξεκινά μαγικά κι ίσως οδηγήσει σ'ένα φθινόπωρο ακόμα πιο εξαιρετικό...

Δεν είναι όλες οι επιλογές στη ζωή μας εύκολες, πόσο μάλλον όταν σχετίζονται με το επαγγελματικό μας μέλλον, κι ειδικά αν εκείνο διαπλέκεται με ποικίλες διαπροσωπικές σχέσεις. Κι ίσως τελικά οι επιλογές μας αποτελέσουν την αφορμή για να εκδηλωθούν οι προυπάρχουσες επίπονες αιτίες, κι ίσως τελικά δεν είναι όλα όπως θα θέλαμε κι όπως θα περιμέναμε. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει το σενάριο που του αρέσει. Ο καθένας εκτός από μένα που πρέπει να διαλέξω αυτό που μου επιβάλουν οι συνθήκες.

Καληνύχτα..