με ακουει κανεις?
προφανως οχι.
με ακουω εγω. κατι ειναι κι αυτο.
μπορει να μην εχει σημασια.
μπορει να μην εισαι σε θεση να με δεις, να με νιωσεις, να με καταλαβεις...
μπορει να μην υπαρχεις καν κι ολα να ειναι μια ψευδαισθηση
ακομα και η ζωη η ιδια
απλα να ζουμε σε κατι εικονικο
χωρις ουσια
χωρις ηθικες αξιες
χωρις τιποτα...αλλα αυτο ειναι κατι ετσι?
δυο αρνησεις δινουν μια καταφαση...
και δυο ζωες πεθαμενος γιατι δε δινουν μια ζωη ζωντανος?
κανενας δεν ξερει...
ουτε εγω , ουτε κι εσυ...
εσυ μπορει να μην ξερεις σε τι αναφερομαι καν...
μπορει να μη βλεπεις την ουσια αλλα μονο την επιφανεια...
δε νιωθεις παρα μονο νομιζεις...
χωρις αυτο να σημαινει οτι σκεφτεσαι...
χωρις να σου δινει την ευκαιρια να υπαρξεις...
παρα μονο μεσα απο κατι αλλο...
τον εικονικο σου εαυτο ή ενα ονειρο?
αλλαζεις...τα παντα τρεχουν , η ζωη κυλαει και φευγει
καθε στιγμη, καθε δευτερολεπτο , καθε σκεψη δεν ειναι και δε θα ειναι ποτε πια η ιδια...
καμια απο αυτες τις λεξεις δε θα ξαναπαρει την ιδια σημασια...
ομως ενα σου ευχομαι, να βρεις τον προορισμο σου
ακομα κι αν αυτο σημαινει οτι εγω δε θα βρω ποτέ το δικό μου..
δεν υπαρχω ... απλα αυτο νομιζω μεσα απο τα δειγματα και την υποψια σκεψης που εχει απομεινει
δε νιωθω...παραμονο οταν εχω λογο...ποιο λογο?
να βοηθαω τους ανθρωπους...αυτο ειναι ο σκοπος της ζωης μου...
ας ελπισω να υλοποιηθει...
κι ας μην ικανοποιησω ποτε οτι εγω θα ηθελα
κι ας μην καταλαβεις ποτέ ποσο μονη ενιωσα
κι ας ειμαι ενα φαντασμα , ενα πνευμα που ψαχνει τη ζωη...
μια τρυπα για να εισελθει στον κοσμο των ζωντανων...
κατι για να δηλωσει την υπαρξη του...
εχω αισθηματα,,,
η ζωη ειναι ροδα και γυριζει...
να ελπιζεις να μη σε πατησει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου