Ηράκλειο 24|6|2011 , 1.42 π.μ.

Βρίσκεσαι σ'ένα σκοινί.

Απλά ακροβατείς . Αυτό κάνεις σ'όλη τη μέχρι τώρα ζωή σου.

Θέλεις να πέσεις.

Φοβάσαι.

Συνεχίζεις να ακροβατείς.

Η αναμονή αξίζει.

Η στιγμή αξίζει.

Ο κίνδυνος, το τέλος.

Υπάρχει τέλος ;

Ίσως όχι.

Ίσως αυτό είναι το τέλος.

Ίσως οδηγηθείς απλά εκεί μέσα από την αυτοκαταστροφή.

Αλλά αξίζει?

Αξίζει να δεις πώς θα είναι το τέλος αν δεν ξαναγυρίσεις στην αρχή;

Αν δεν είσαι σε θέση να ξαναζήσεις τη διαδρομή ;

Ναι, το ταξίδι μετράει.

Το ταξίδι είναι η ζωή , και η λέξη ζωή ίσως να'ναι πιο όμορφη από τη λέξη μαγεία.

Ίσως να είναι και ισοδύναμες.

Ίσως να είναι ένα και το αυτό.

2 souls in one single body.

Απλά με υποθέσεις καταλήγεις στο πουθενά.

Δεν υπάρχει πουθενά.

Ίσως απλά σ'ένα αδιέξοδο.

Οπότε σταματάω τις υποθέσεις.

Μπορώ να συνεχίσω να γράφω για όλο το βράδυ.

Ξέρω ότι θα διαβάσεις αυτό που γράφω ακόμα κι αν σου πάρει ώρες.

Ίσως και να'μαι πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου.

Ποτέ δεν ήμουν έτσι, αλλά δεν υπάρχει ποτέ.

Ίσως απλά να επηρρεάζομαι από αυτό που θα έκανα εγώ στη θέση σου.

Ακροβατείς.

Το οξυγόνο τελειώνει.

Αν πέσεις υπάρχει το κενό , Άβυσσος.

Αν συνεχίσεις τη διαδρομή όσο επίπονη και να'ναι θα βγεις κερδισμένος.

Θα περιμένω στο τέλος του σκοινιού.

Έβελιν_

(rainmaker)

nothing at all

Διάβαζα διάφορες αναρτήσεις σήμερα, σε διάφορα blogs άγνωστων προσώπων.

Όλοι έχουν προβλήματα , ανησυχίες , θέματα να αναλύσουν , δείχνουν τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ίδιοι, αφού όλοι έχουμε βασικά κοινά χαρακτηριστικά.

Ο τρόπος που γράφει ο καθένας είναι τόσο διαφορετικός αλλά και τόσο ίδιος.

Και μετά παίρνοντας αφορμή και από μία πρόσφατη συζήτηση με τη Σ* , σκέφτομαι , γιατί γράφω?

*Ξεσπάω, ναι , αυτό είναι αλήθεια, ο κύριος σκοπός όλων, σχεδόν.

*Εκφράζομαι, άλλη βασική λειτουργία του γράφειν.

*Μοιράζομαι την άποψή μου , και εδώ έρχεται το κύριο ερώτημα : Ποιος μαζοχιστής μπορεί να κάθεται να διαβάζει ότι κατεβάσει το μυαλό μου? Γιατί να θέλει κάποιος να διαβάζει οτιδήποτε γράφω εγώ ή ο οποιοσδήποτε? * Εγώ γιατί διαβάζω άλλα blogs ? Ενημέρωση , δε θα το έλεγα. Περισσότερο μου δημιουργείται ένα αίσθημα "Δεν είσαι μόνη" , δεν είσαι η μόνη που έχει αυτή την άποψη και θέλει να μιλήσει , σε μία κοινωνία που δεν της δίνει φωνή.

Ωστόσο είτε διαβάζει κάποιος είτε όχι αυτά που γράφω , δηλώνω ότι δεν είναι αυτός ο σκοπός που γράφω. Δε με νοιάζει να πω κάτι που δε θα εκφράζει τον πραγματικό μου εαυτό για να δείξω απλά ότι είμαι κάποια , με νοιάζει να μιλήσω για το πώς νοιώθω ή για κάτι που με απασχολεί, να ξέρω ότι η Ε* θα διαβάσει τα άρθρα μου, ίσως και κάποιος άλλος...

Να ξέρω ότι ίσως και μία μέρα να μην είμαι σε θέση να γράψω καν , οπότε θα έχω ότι έχω γράψει μέχρι τώρα, να διαβάζω, ένα τίποτα δηλαδή , αλλά δεν πειράζει. Δε με ενδιαφέρει το αν θα σου αρέσει αυτό που γράφω ή ο τρόπος με τον οποίο εκφράζομαι, ούτε εμένα μου αρέσει. Με νοιάζει να ξέρω ότι εγώ μίλησα. Έχω δική μου γνώμη, υπάρχω και δεν είμαι απαθής . Αντίθετα από εσένα άγνωστε που δεν μπορείς να δημιουργήσεις την προσωπική σου άποψη αλλά υιοθετείς είτε την κοινή γνώμη που επικρατεί τη δεδομένη χρονική στιγμή , είτε τη γνώμη που προβάλλεται απο τα ΜΜΕ , και που συνήθως " άγνωστο το πως " συμπίπτει με την κοινή γνώμη.

Απλά μη φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου , και να είσαι διαφορετικός.

Εξάλλου όσο κι αν μοιάζει ο τρόπος που εκφράζεται ο καθένας από εμάς, είμαστε όλοι διαφορετικοί.

Και χώνεψέ το.

*από που ξεκίνησα και που κατέληξα πάλι, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω*

(=

Sometimes you regret for something.yeah that's true.
and if i hadn't tell you we would have been like in the past (?)
maybe.
don't regret.we all make mistakes.but it isn't a mistake . it is a choice.
eyes are the mirror of our soul.and i looked into your mirror twice.
but i couldn't understand what i saw in there.
maybe chaos.
the worst thing that can happen to you is being next to a person you NEED and at the same time being as far away from him as you had never been in the past.
friends are everything to me.but sometimes i'm not able even to talk to them.
but you don't wanna understand.
maybe you are just not able to.


*p.s. this post had been writen on  march 6th, 2011, and i found it again today.It doesn't really express my feelings right now...Well it's far from how i feel right now, in reality the person for whom this had been writen , is a friend of mine right now , and that's how it had to be from the beginning, and i'm happy i've finally managed , about a month and a half now , to feel nothing non-friendly about him, cause he could be a really good friend to me*

Η αποχή δεν είναι λύση

Αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλω είναι να γράψω.

Στην πραγματικότητα θέλω απλά να φωνάξω τις σκέψεις μου σε κάποιον.Και ποιος θα με ακούσει?

Κανένας Απολύτως.

Τουλάχιστον ο ελληνικός λαός δείχνει να έχει ξυπνήσει , όλοι οι άνθρωποι που συγκεντρώνονταν καθημερινά στις πλατείες , κάλεσαν άλλους τόσους να ενωθούν μαζί τους και να υψωθούν ως φωνή διαμαρτυρίας έξω από το ελληνικό κοινοβούλιο.Ο λαός δεν έχει δουλειές, χρήματα...Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, είναι κατεστραμμένοι. Όλοι όσοι είχαν επενδύσει σε δάνεια τραπεζών κοντεύουν να χάσουν τα σπίτια τους αφού αυτά κατάσχονται. Και μέσα σε όλα αυτά , στην ψυχολογία του όχλου που δρα ανεπηρρέαστη , παρασέρνοντας όλους να πράξουν σύμφωνα με την πλειοψηφία , να εκφραστούν ελεύθερα μετά από τόσο καιρό , μέσα σε όλα αυτά βρίσκεται μία μειοψηφία αποτελούμενη από τα λεγόμενα ταραχοποιά στοιχεία που δρα μεμονομένα αντίθετα με το ανύπαρκτο-εννοούμενο "σχέδιο" , αυτό της ειρηνικής διαμαρτυρίας, και δεν καταφέρνει και τίποτα θετικό. Το μόνο αποτέλεσμα είναι η καλλιέργεια διχόνοιας σε μια στιγμή που ο λαός θα πρέπει να είναι ενωμένος, ενάντια σε αυτούς που καταπατούν τα δικαιώματα και την ελευθερία του.

Τώρα πια όποιον κι αν ρωτήσεις στο δρόμο "τι θα ψηφίσεις στις εκλογές που θα ακολουθήσουν σε λίγες μέρες προφανώς ?" θα σου απαντήσει ότι θα απέχει. Ως διαμαρτυρία επειδή νοιάζεται για τη χώρα του.Μία λύση είναι κι αυτή , ωστόσο σύμφωνα με τους δημοκρατικούς θεσμούς , όπως το δημοψήφισμα, όπου ο λαός αποφασίζει ο ίδιος για σημαντικά κρατικά ζητήματα , θα πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και όχι να απέχουμε. Δε σου αρέσουν οι υποψήφιοι των βουλευτικών εκλογών ή δεν αντιπροσωπεύουν τα πιστεύω σου? Μην επιλέξεις την αποχή , αλλά την επιλογή, πρότεινε εσύ αυτό που σε αντιπροσωπεύει και θεωρείς καλύτερο ως λύση , γιατί όλοι ξέρουμε να κρίνουμε τους άλλους , αλλά αυτό αποδεικνύεται ειρωνικό όταν εμείς οι ίδιοι δεν παίρνουμε τη θέση ενεργού πολίτη και απλά τα δεχόμαστε ΌΛΑ παθητικά  .

Πιστεύω ότι τα αρχικά βήματα έχουν γίνει , και η αρχή είναι πάντα η σημαντικότερη όταν πρόκειται για τη θεμελείωση κάτι καινούριου, ή όπως στην περίπτωσή μας , για τη διεξαγωγή μίας σημαντικής κοινωνικής μεταβολής.

p.s. Όλο αυτό το κλίμα θυμίζει τη διαμάχη Τρικούπη-Δηλιγιάννη και το δικοματισμό , κατά τον προηγούμενο αιώνα...

Τουλάχιστον ο λαός δραστηριοποιείται , κι ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών θα είναι θετικό.Ωστόσο είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν και πολλές λύσεις για να ξεπεράσει η χώρα μας την παρούσα οικονομική κρίση. Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι όταν δρούμε συλλογικά , τα πάντα είναι δυνατά , κι ας ελπίσουμε ότι αυτή η προσπάθεια του λαού να αντισταθεί στα νέα οικονομικά μέτρα που του επιβάλλονται δε θα πάει χαμένη, θα υπάρξουν ορατά αποτελέσματα και η κατάσταση θα βελτιωθεί , κι έτσι ίσως η χώρα να είναι κατάλληλη για να μεγαλώσουμε 

Rainmaker.

SUMMER!

lalalalalalalalalalalalalalalalalalalalalalala ;3

SUMMER!!!

i think that this post should be really haaaaappy , full of positive thoughts.

And that's how it's going to be.

I won't let my melancholy  dominate and ruin me for one more time.

As i had been saying, summer has come , school exams are over , and it will get even better if i pass these exams that i sat this year (english and french). After that , i may never need to study english again , but i'm sure i won't abandon or forget the language , because now that i have stoped studying in order to pass any exams, i'm really happy , and i can read any books or watch any films in english without having to think that i'm doing these activities in order to practise my english.

Anyway, i'm sure this summer will be such a great break for me and for the rest of the students , especially for the ones of my age , who are finally becoming high school students next year.Well it isn't a year...Just three monts!

We surely ought to have fun this summer , and just do what we want to , relax and get ready for the next school year without thinking about it.

What I wanna do this summer. I have no idea. Well, i 'd surely like to dedicate most of my time (not most of my free time , cause all of my time's gonna be free i think) to my friends, and i hope that now we will have the time to go cycling (as we have planed) , join the hiking group of our city , and of course take a lot of "professional" photos of our city (and not only) , something that attracts me a lot =$ .

Moreover, I'd like to read a loooooot of books , and now that I've done with watching Vampire Diaries (unfortunately) i'm gonna find another interesting tv series to watch, and of course watch a lot of artistic films, too.

What else? Go swimming . By that incredible , overcrowded bus with my friends .

And play a lot of music with that group i'm in, too.

So many plans. I think that in the end i'll be able to achieve none of these. 

another endless chapter.another sleepless night.

Χτες το βράδυ ανέβηκα στην ταράτσα, κάτι που κάνω σπάνια.

Περπάτησα από τη μία άκρη ως την άλλη κάμποσες φορές καθώς σκεφτόμουν.

Και μετά αναρωτήθηκα γιατί να σκέφτομαι . Γιατί να αναρωτιέμαι συνέχεια για ότι συμβαίνει.

Γιατί να μην μπορώ να τα δεχτώ απλά όλα παθητικά όπως κάνουν πολλοί.

Ή ας αναρωτιέμαι (που είναι φυσιολογικό) αλλά όχι συνέχεια.

Νομίζω ότι τελευταία ζω μια υποθετική ζωή. 

Και ααααν συνέβαινε αυτό, και αν τύχει να συμβεί το άλλο.

Ή απλά διανύω άλλο ένα συνηθισμένο, βαρετό κεφάλαιο του βιβλίου της ζωής μου.

Κάποιες φορές θέλω απλά να μιλάω με κάποιον.Τίποτα άλλο. Να νιώθω ότι μπορεί να με ακούσει κάποιος.

Στη συνέχεια αποφάσισα να σταματήσω νε σκέφτομαι.Χτες.

Προσπάθησα.(=

Από την ταράτσα λοιπόν έχω μία καταπληκτική θέα...

Από τη μία πλευρά η εθνική . Από την άλλη τα φώτα ολόκληρης της πόλης.

Μιας πόλης που κοιμάται (κάτι που υποτίθεται ότι έκανα κι εγώ τότε).

Πέρασαν ελάχιστα αυτοκίνητα από τους κοντινούς δρόμους.

Μπόρεσα να αφουγκραστώ τους ήχους αυτής της κατά τα άλλα ζωντανής (κατά τη διάρκεια της ημέρας) πόλης.

Ήχοι.

Πολλοί.

Μπερδεμένοι.

Ευτυχώς τελικά που δεν πήρα μαζί τα ακουστικά μου , όπως σκόπευα να κάνω.

Το Ηράκλειο όταν κοιμάται μοιάζει τόσο ήρεμο.

Μπορείς να διακρίνεις τον ήχο μιας πόρτας που κλείνει , χωρίς να είσαι σε θέση να προσδιορίσεις που είναι αυτή η πόρτα.

Μπορείς να ξεκινήσεις να μετράς τα μικροσκοπικά φωτάκια.Τόσα πολλά...Και το καθένα αντιπροσωπεύει ένα σπίτι, με τη δική του ιστορία...

Απόφαση της στιγμής , έβγαλα τα γυαλιά (wiiiiii freedom:D).

Τι καλά . Δεν ήμουν σε θέση να διακρίνω τίποτα. Και η κάθε κουκίδα διπλασιάστηκε σε μέγεθος, τα πάντα παραμορφώθηκαν , εγώ δεν έβλεπα πια. Φανταζόμουν.

Πραγματικά δε θα ήθελα ποτέ να χάσω την όρασή μου. Κανένας δε θα το ήθελε.

Δε γίνεται να μην ξαναντικρίσω ποτέ οτιδήποτε αντίκρισα χθες . 

Δε γίνεται να πρέπει να τα φαντάζεσαι όλα, για πάντα.

Και φυσικά δε θα μπορούσες να ξαναδείς τη μεγαλύτερη φωτεινή κουκίδα από όλες.

Όταν ξαναέβαλα τα γυαλιά ανακάλυψα ότι δεν ήταν κουκίδα.

Ας πούμε ότι ήταν μία φέτα πορτοκαλιού , τόσο λεπτή , στον ουρανό.

Μάντεψε τι ήταν.

=)

and i wonder why...

Ακούς παντού τους ανθρώπους να λένε μία φράση "Σ'αγαπώ" και την ίδια στιγμή σκέφτεσαι...το εννοούν όμως? Και αυτόματα απαντάς "όχι φυσικά" ειδικά όταν πρόκειται για 15χρονα και 16χρονα .Λες, τι μπορούν να νιώσουν αυτά?

-Μπορούν να νιώσουν ότι νιώθει και ένας ηλικιωμένος.Η αγάπη δεν κοιτά ηλικίες.Είναι κάτι που καλλιεργείται μέσα από το χρόνο και την εμπιστοσύνη.

-Ακριβώς με αυτή τη λογική , οι μεγαλύτεροι άνθρωποι έχουν περισσότερες εμπειρίες και είναι σε θέση να κρίνουν καλύτερα τη σημασία μίας φράσης.

-Για 105η φορά δεν εννοούσα αυτό.Εννοούσα ότι για τα δεδομένα της εποχής μας, ένα συναίσθημα που εξαρτάται από τις συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται δεν έχει να κάνει με την ηλικία αυτών που θα το νιώθουν.

-Άρα νομίζεις ότι στην εφηβεία μπορείς να έχεις τα ίδια βαθιά συναισθήματα που θα έχεις (αν τύχει) όταν μεγαλώσεις λίγο?

-Όχι ούτε αυτή η άποψη με εκφράζει, γιατί...γιατί ναι είναι γνωστό όσο παλιομοδίτικο και να είναι ως αντίληψη, ότι δεν μπορείς να αγαπήσεις από τα 14 σου.Δηλαδή έλεος.

-Και τώρα φαίνεσαι έξυπνη , απλά επειδή εσένα δε σου έχει συμβεί κάτι τέτοιο.

-Μπορεί.Απλά εγώ δε ζητάω να θεωρηθώ κάποια που δεν είμαι όπως εσύ, που νομίζεις ότι τώρα στα 15 αγαπάς, όταν θα είσαι 17 θα λες ότι αυτό που θα νιώθεις τότε είναι πολύ πιο ιδιαίτερο από ότι στα 15 σου, και όταν θα είσαι 40 θα καταλάβεις ότι δεν μπορείς να αγαπήσεις αν δεν ωριμάσεις.Και στα 40 σου θα είσαι ακόμα παιδί.Και στα 70 πιο παιδί από ποτέ.Με αυτή τη λογική αγαπάς όταν αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο ανεξάρτητα από την ηλικία.

-Άρα καταλήγουμε στο ότι οι εφηβικοί έρωτες με όλες τους τις γαρνιτούρες είναι αγάπη?

-Και πάλι όχι...αλλά όταν ακούς δύο 15χρονα που έχουν μια σχέση σχεδόν ενός χρόνου να λένε ότι αγαπιούνται δε μπορείς να το αμφισβητήσεις.Δε σου βγαίνει , απλά , επειδή ποτέ δεν ήσουν στη θέση τους.

-Και τελικά ίσως αυτοί να είναι μόνοι που μπορούν να πουν αυτή τη φράση και να την εννοούν.Επειδή όσο κι αν φαίνεται αδύνατο για τη σημερινή κοινωνία , μια τέτοια σχέση είναι πολύ , πολύ πιο αθώα και πιο πραγματική (με όλα της τα προβλήματα) από μία σχέση σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία, χωρίς φαντασία , χωρίς πνοή , χωρίς συναίσθημα. Κάτι που είναι αντίθετο με το ότι η αγάπη δεν έχει ηλικία.

-Άρα συμβιβάσου στο ότι απλά δεν υπάρχει.

-Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει πραγματική ερωτική αγάπη.Ιδανική όπως στα μυθιστορήματα.Όχι.

Η μοναδική μορφή αγάπης που υπάρχει είναι η φιλία.

Σταματάω για σήμερα.

Άλλο ένα κομμάτι από αυτές τις σκόρπιες σκέψεις , που έχουν χάσει το δρόμο τους στο λαβύρινθο του μυαλού μου.

Rainmaker:)

melancholy.

there's been so much time since the last time i wrote here.
or it just seems to me like that.
nothing new or strange.
supposed to be summer out there, so try to have fun.
school exams 'll be over soon.
but i still have this feeling.
wherever i look at , i see nothing. nothing interesting. nothing really valuable.nothing i should struggle for.
but i 'm alive.
without having asked for it.
without being able to destroy my self. yet.
one day i may achieve it.
one day everything might be different.and i may not even exist.
that would be in one of my dreams probably.
i hate loneliness.
because then i start writing.everything. all of my thoughts.
and then i get confused.
more than every other time.
i just wanna be inside an empty room. just myself. and a piece of paper with a pen.
just these things.
and spend the rest of my life looking at the empty space on the paper and chewing the pencil.
not what you had been waiting for.
i don't care.
i dont'care for what you think.cause you're just nothing to me.

imagine.just imagine.
in another world, my other self will be happy.
and in a third world, i may not exist.