Ηράκλειο 24|6|2011 , 1.42 π.μ.

Βρίσκεσαι σ'ένα σκοινί.

Απλά ακροβατείς . Αυτό κάνεις σ'όλη τη μέχρι τώρα ζωή σου.

Θέλεις να πέσεις.

Φοβάσαι.

Συνεχίζεις να ακροβατείς.

Η αναμονή αξίζει.

Η στιγμή αξίζει.

Ο κίνδυνος, το τέλος.

Υπάρχει τέλος ;

Ίσως όχι.

Ίσως αυτό είναι το τέλος.

Ίσως οδηγηθείς απλά εκεί μέσα από την αυτοκαταστροφή.

Αλλά αξίζει?

Αξίζει να δεις πώς θα είναι το τέλος αν δεν ξαναγυρίσεις στην αρχή;

Αν δεν είσαι σε θέση να ξαναζήσεις τη διαδρομή ;

Ναι, το ταξίδι μετράει.

Το ταξίδι είναι η ζωή , και η λέξη ζωή ίσως να'ναι πιο όμορφη από τη λέξη μαγεία.

Ίσως να είναι και ισοδύναμες.

Ίσως να είναι ένα και το αυτό.

2 souls in one single body.

Απλά με υποθέσεις καταλήγεις στο πουθενά.

Δεν υπάρχει πουθενά.

Ίσως απλά σ'ένα αδιέξοδο.

Οπότε σταματάω τις υποθέσεις.

Μπορώ να συνεχίσω να γράφω για όλο το βράδυ.

Ξέρω ότι θα διαβάσεις αυτό που γράφω ακόμα κι αν σου πάρει ώρες.

Ίσως και να'μαι πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου.

Ποτέ δεν ήμουν έτσι, αλλά δεν υπάρχει ποτέ.

Ίσως απλά να επηρρεάζομαι από αυτό που θα έκανα εγώ στη θέση σου.

Ακροβατείς.

Το οξυγόνο τελειώνει.

Αν πέσεις υπάρχει το κενό , Άβυσσος.

Αν συνεχίσεις τη διαδρομή όσο επίπονη και να'ναι θα βγεις κερδισμένος.

Θα περιμένω στο τέλος του σκοινιού.

Έβελιν_

(rainmaker)