les passants

 

Μου άρεσε τόσο η εποχή που φορούσα πιο πολύ μαύρα ρούχα.

Και ως περίοδος της ζωής μου σε σχέση με τα γεγονότα, και το χρώμα των ρούχων.Μετά χρειάστηκε η αλλαγή,που σχεδόν όλα τα υπάρχοντά μου απέκτησαν "χρώμα".Ούτε είχε συμβεί κάτι που με έκανε να αλλάξω τη νοοτροπία μου, ούτε το επέτρεψα.

Απλά έγινε.Σαν να άφησα τα πράγματα στην τύχη τους.

Απλά, έχουμε συνηθίσει να βάζουμε παντού ταμπέλες , η πιο αθώα εκ των οποίων θα μπορούσε να είναι "το μαύρο είναι μελαγχολικό,λυπητερό,πένθιμο,καταθλιπτικό".Δεν εννοώ ότι είναι απαραίτητα κακό κάποιες φορές να έχουμε τόσο αρνητική διάθεση, ίσα ίσα είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ωστόσο αν αλλάξουμε λίγο τα στερεότυπα -που ΚΑΠΟΙΟΙ έχουν διαμορφώσει την κοινωνία ώστε να μας τα επιβάλλει συνεχώς-και ανοίξουμε τα μάτια μας λίγο περισσότερο από ότι συνήθως, σαν να προσπαθούμε να τα κρατήσουμε ανοιχτά για να τοποθετήσουμε το φακό επαφής που δεν πρόκειται να μπει, θα δούμε ότι το μαύρο δεν είναι απαραίτητα τόσο "κακό" κι αρνητικό χρώμα.Εμείς το κάναμε να φαίνεται έτσι, εμείς πάλι μπορούμε να το αλλάξουμε.

Και τώρα μία υπόσχεση σε εμένα. Από ΤΩΡΑ θα αρχίσω ξανά να ψάχνω και μουσική που μου αρέσει.Τελευταία ανακάλυψα αυτό το συγκρότημα το οποίο λάτρεψα κατευθείαν.Επίσης, θα παίζω περισσότερο κιθάρα και θα ξαναρχίσω να διαβάζω Καββαδία.

Αυτά τα ΘΑ ήταν χειρότερα κι από ομιλία πολιτικού...

Αλλά όπως κι εκείνοι θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν όσα υπόσχονταν αν το ήθελαν, θα το κάνω κι εγώ επειδή το θέλω.

Ναι, τελευταία οι εγωιστικές μου τάσεις βγαίνουν στην επιφάνεια.

Κάποια στιγμή όμως θα ισορροπήσω κάπως,που θα πάει.

«Rien n᾿ est beau comme ca -matelot- pour un homme»
Tr. Corbiere

peut-être en voyage, malgré la façon dont vous faites, est d'autant mieux, θα συμπλήρωνα εγώ, και συγχωρέστε τα λάθη στην έκφραση, αλλά τα γαλλικά μου δεν είναι ικανοποιητικού επιπέδου..

 

Εντάξει, μπορώ να πω ότι  λατρεύω αυτό το τραγούδι,επίσης: