nothin' special

Τελικά the winner takes it all ή ο χαμένος τα παίρνει όλα ?

Επειδή απ'ό,τι έχω καταλάβει εγώ,ο μόνος που κερδίζει σε κάθε περίπτωση είναι ο χρόνος.

Ο μόνος που μας εκμεταλλεύεται, ζει μέσα από εμάς , σκοτώνοντάς μας, είν'ο χρόνος.

Μας δίνει να γευτούμε την ευτυχία, κι έχει τόσο γλυκιά γεύση που τραβάει ακόμα κι αυτούς που προτιμούν τα πικρά. Και πριν καν αρχίσουμε να συνηθίζουμε την τόσο γλυκιά αυτή γεύση , το κουταλάκι με τους υπόλοιπους κόκκους εξαφανίζεται. Κι εμείς ξεκινάμε να περιμένουμε . Αλλά και η αναμονή χρόνος είναι, αλλά άδειος. Ενώ τα συναισθήματα είναι γεμάτος. Η ελπίδα, για παράδειγμα είναι εκείνο το κουταλάκι με την ουσία που ξέρεις ότι κάτι λείπει, κι ενώ είσαι σίγουρος ότι δε θα το βρεις , περιμένεις. Κι άλλη αναμονή , κι άλλος χρόνος χαμένος άδειος...Δεν είναι κενό αυτό που νιώθεις όμως όσο περιμένεις, είναι ένα συναίσθημα από αυτά που δεν περιγράφονται, από τα κουταλάκια που είναι γεμάτα με συστατικά τόσο αταίριαστα μεταξύ τους, αλλά και τόσο αλληλένδετα, που μαζί δεν κάνουν και χώρια δε μπορούν, in the end. 

 and here's the soundtrack for today=)

(Σήμερα είπα κι εγώ να δοκιμάσω τι είναι το tumblr, οπότε ελπίζω απλά να μη μετατραπώ σε εθισμένο χρήστη.)