...Περνάν' οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη...
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη...
Οφθαλμαπάτη φαντάζουν όλα, διαστρεβλωμένα λόγια, αναμνήσεις ξεχασμένες κι απορίες.
Απορίες που συνήθως μένουν στους εαυτούς μας.
Απορίες που ξεχνάμε να απευθύνουμε σ'οποιονδήποτε.
Κι έτσι, τα αναπάντητα αυτά ερωτήματα μας στοιχειώνουν, κατακλύζουν το μυαλό και το σώμα μας, μεταδίδονται σαν ασθένεια μολυσματική, από το ένα δευτερόλεπτο στο επόμενο.
Συγκέντρωση και λογική μηδέν.
Μόνο απορίες που κανένας δε μπορεί να λύσει, μάλλον γιατί ο μόνος που θα μπορούσε ποτέ δεν έμαθε...Φοβήθηκες να ρωτήσες και προτίμησες να τρελαθείς από τη σκέψη των απείρων εκδοχών για την έκβαση μίας κατάστασης.
Και στο τέλος τι έγινε; Δε θα μάθεις, θα μείνεις με την απορία, μιας και το τέλος δε θα έρθει όσο δεν το επιτρέπεις εσύ. Όσο βάζεις τον εαυτό σου ως εμπόδιο, όσο κινδυνεύεις με τη θέλησή σου για να βεβαιωθείς ότι δε θα έρθει το αναπόφευκτο...Κι όλα αυτά επειδή δεν έλυσες την απορία σου ηθελημένα, όσο ακόμα μπορούσες.
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα...
στο τέλος θα βρεθούμε σε ένα αδιέξοδο.η απορία μας δεν θα έχει λυθεί ίσως από φόβο,ίσως από δειλία,ίσως από διαταγμό.πάντα κάτι μας κρατάει πίσω.αναρωτιέμαι ακόμα γιατί..
ΑπάντησηΔιαγραφή*τελικά,έπρεπε να διαγραφώ και να ξαναγίνω μέλος σου για να δορθωθεί το πρόβλημα.εύχομαι να μην αντιμετωπίσω το ίδιο θέμα σε λίγες μέρες! [αλλιώς θα το σπάσω το χαζοκούτι,είναι η μόνη επιλογή!]
έχεις δίκιο καλή μου..
Διαγραφήχαχα, κι εμένα κάτι τέτοιο συνέβη με το δικό σου μπλογκ=/
Καληνύχτα!
Πιστευω πως μετα απο ενα χρονικο διαστημα, η λυση της αποριας και των ερωτηματων απλα δεν εχει νοημα--η μαλλον, απλα οποια και να ειναι η αιτια, δεν θα αλλαξει τιποτα. Αλλα αμα πιστευεις πως σωζεται το θεμα--don't let the fear get you. It is better to fail having tried, than wonder what would have happened. Τουλαχιστον ετσι, η θα γινει αυτο που τοσο πολυ ποθεις, η απλα θα πληγωθεις αλλα θα μπορεσεις να μαζεψεις τα κομματακια και να συνεχισεις...Either way, it really is in your hands.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως σε βρηκα! :)
Καλώς όρισες:)
ΔιαγραφήΕντάξει ίσως να μην ήταν τόσο απλό ή να μη σώζεται το θέμα, ωστόσο ναι πιστεύω είναι πιο εύκολο να μαζέψω τα κομμάτια μου και να με ξαναφτιάξω σε κάθε περίπτωση παρά να μείνω με τις απορίες, κάτι που ισχύει για όλους σε κάθε περίπτωση.
Καλά να περνάς, καληνύχτα!
Για ακόμη μία φορά γράφεις υπέροχα... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα σ'ευχαριστώ τόσο πολύ:)
Διαγραφήίσως εξίσου πολύτιμη να 'ναι η σιωπή και οι παύσεις της και..
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρ'όλο που κάποιες ερωτήσεις δεν θα απαντηθούν
ξέρω πως μπροστά σου χάνω τις λέξεις τόσο εύκολα.
δεν τις εμπιστεύομαι το ίδιο πλέον.
"θ'άξιζε να χαθώ σε μια φωνή σαν τη δικιά σου.."
και πάλι δίνεις αξία σε κάτι που δε θα'πρεπε, οι φωνές είναι κάτι προσωρινό, δίνουν συγκεκριμένο νόημα στις λέξεις με τον τόνο, το ύφος, γι αυτό δε θα'πρεπε να 'χουν αξία, ξέρεις..
ΔιαγραφήApories k apothimena prepi na svinonte oso ine kairos....
ΑπάντησηΔιαγραφήKalh anastash!
Κι όμως κάποια δεν είναι τόσο προσωρινά δυστυχώς=/
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά!
Γράφεις θλιμμένα αλλά τόσο όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον οι αναμνήσεις πρέπει να μένουν εκεί που ανήκουν κι εμείς πρέπει να προχωράμε,ότι κι αν γίνεται γύρω μας!
καλό Πάσχα γλυκιά Rainmaker(:
Σ'ευχαριστώ πολύ :)
ΔιαγραφήΣυμφωνώ μαζί σου, είναι μια θέση που κι εγώ υποστηρίζω!
Χρόνια πολλά, Κάποια* <3
Όσο μελαγχολικές κι αν είναι οι αναρτήσεις σου, μου αφήνουν πάντα ένα γλυκό χαμόγελο! Παράξενο, ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!!!
Τότε θα μου επιτρέψεις να χαμογελάσω κι εγώ, μιας κι ακόμα και στα πιο μελαγχολικά και γκρίζα γεγονότα ή καταστάσεις, πάντα θα υπάρχει και μία λεπτή δέσμη φωτός=)
ΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι!
Πάντα μα πάντα!!!!!!! Η ελπίδα μας!!! Και το "ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!" Γιατί θα πάνε!!!!
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!!