Ανοιξιάτικο*

-Γιατί φέυγεις;

-Με ενοχλούσε η μυρωδιά.

-Η δική μου μυρωδιά;

-Η μυρωδιά του τσιγάρου, δηλαδή ναι, η δική σου.

- Εμένα πάλι η δική σου με τρελαίνει.

-Ναι, οσμή σαν λασπωμένου χώματος και βρεγμένου γρασιδιού;

-Καλά το πας. Κάτι πολύ φθινοπωρινό σαν το βρεγμένο χώμα και τη μυρωδιά της γης που αναγεννιέται, αλλά και κάτι ανοιξιάτικο μαζί, σαν τη μυρωδιά των άσπρων τριανταφύλλων.

-Μα τα άσπρα τριαντάφυλλα ούτε μυρίζουν, ούτε είναι όμορφα σαν τα κόκκινα.Τα κόκκινα είναι τα λουλούδια του έρωτα, του πάθους.

-Μα τα άσπρα είναι για όσους μπορούν να δουν την ομορφιά σε κάθε τι, για όσους δεν νοιάζονται για το περιτύλιγμα, για όσους δεν είναι επιφανειακοί. Και κυρίως για όσους διαθέτουν αυτή την υπεροχή που σε καθηλώνει χωρίς να έχουν επίγνωση της επίδρασης που ασκούν πάνω σου. Θα μείνεις λίγο ακόμη;

το λάτρεψα αυτό*

Καληνύχτα.