la solitude en bleu

Νομίζω της πάει το μπλε κι οι αποχρώσεις του.

Τιρκουάζ σαν τη θάλασσα, σκούρο φουρτουνιασμένο μπλε σαν την ίδια, ή απαλό γαλάζιο σαν τη ζωή όταν την εκτιμήσει.

Και το μπλε ελεκτρί; Δεν είναι απόχρωση του μπλε κι αυτή, ταιριαστή μαζί της;

Μα το μπλε ελεκτρί είναι για τις στιγμές της συναισθηματικής φόρτισης που σπανίζουν. Σπανίζουν πιο πολύ κι απ'το γαλάζιο στη ζωή της. 

Σπανίζουν όπως κι άνθρωποι που πραγματικά αξίζουν,

Όπως τα λουλούδια που στο χιόνι μέσα ανθίζουν,

Όπως τα όνειρα του ατμού που σταματούν κάποτε να σβουρίζουν,

που το κεφάλι σου κατακλύζουν,

μ'ένα μπλε σύννεφο ανάκατων αποχρώσεων το γεμίζουν, 

και τέλος σε χωρίζουν,

απ'όσα μέχρι τώρα θεωρούσες πως σαν άτομο σε καθορίζουν.

 Κι όμως, strange colour blue...

Τόσο αμφιλεγόμενος μήνας ο Μάης.

Λατρεμένος λόγω εποχής, κλίματος, διάθεσης, χρωμάτων, συνθηκών,γενεθλίων και πολλών πολλών ακόμα γενικών της αιτίας.

Μισητός εξαιτίας των εξετάσεων, υπάρχει άραγε κάτι χειρότερο απ'τη δυσάρεστη αυτή παρήχηση του ξ;

Καλό μήνα:)