Μικρές άσπρες βελονίτσες.

Αυτό είσαι εσύ.

Και μετά αποφασίζει να φυσίξει αυτός ο άνεμος της αλλαγής και της υποταγής.

Υποταγής σε αυτό που δε θα'πρεπε μα τόσο το θέλεις.

Εξάλλου αυτό δεν κυνηγάμε πάντα;

Το θέμα είναι να μην αφήσεις το φύσημα του ανέμου να σου πάρει όλα τα φύλλα,τα πέταλα ή εκείνες τις μικρές άσπρες βελόνες,να μη σε αφήσει γυμνό και μόνο στ'αγκάθια που ολοένα και σε περικυκλώνουν.
Μα πώς λένε αυτά τα λουλούδια επιτέλους;

~

Όσο για τη χημικό μου. 

Θα την πνίξω σοβαρά τώρα.
Όλη τη χρονιά δεν έχουμε βγάλει τη μισή ύλη και μου θέλει και εξετάσεις.

Τι θα κάνω;
Θα διαβάσω. Ναι σωστά. Μα αυτό κάνω, αλλά δε γίνεται να βγάλω μόνη μου αδίδακτη ύλη γαμώτο. Είναι που μ'αρέσει η χημεία.
(όχι δε δίνω πανελλήνιες, και πάλι διευκρίνηση)

Αλλιώς θα σου'λεγα.

~

Έχω ψιλοαγχωθεί και για τη χημεία και για την παρασκευή.

Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά.

Καληνύχτα!