Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Εξομολόγηση2

Όταν ο καθένας μας περνάει μια φάση που δε νιώθει καλά μαζί με κάποιον άλλο που περνάει την ίδια φάση ξεκινούν θέλοντας να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, στη συνέχεια η πίεση τους κάνει να ξεσπούν ο ένας στον άλλον, να παρεξηγούνται, να μαλώνουν και να αποξενώνονται. Κι όμως, ότι κι αν συμβεί, αν πραγματικά νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, να συνεχίσουν να θέλουν ότι και στην αρχή. Να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Και τέλος όταν αυτή η φάση περάσει και για τους δύο να καταλήξουν καλύτερα από πριν, πολύ καλύτερα από πριν. Και η βελτίωση έγκυται στην βαθύτερη γνώση που αποκτά ο καθένας για τις χειρότερες πτυχές του άλλου. Όσο για το πότε περνάει αυτή η φάση δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση. Ίσως να αρκεί ένας καφές (το πρόβλημα είναι όταν κάποιος από τους δυο δεν πίνει καφέ) ή ένα τσιγάρο (εδώ το πρόβλημα προκύπτει αν κάποιος δεν καπνίζει). Η έστω μια αγκαλιά που σίγουρα θα μπορούν να ανταλλάξουν.



Υ.Γ.Αρκετά δύσκολη βδομάδα, ομολογώ. Περισσότερο από ψυχολογική άποψη που σε αποτρέπει από την απαραίτητη και αναγκαία δραστηριοποίηση. Λόγια που δεν ήθελες να ακούσεις ή δεν περίμενες, ούτε εσύ ούτε εγώ. Αλλά τα λόγια είναι λόγια, και τα συναισθήματα ή οι απόψεις δε βρίσκονται εκεί. Βρίσκονται στα βλέμματα και τις πράξεις. Μην πιστεύεις ό,τι σου λένε, πίστεψε ότι σου λένε εκείνοι που εμπιστεύεσαι, εκείνοι που αγαπάς. Αυτοί θα είναι δίπλα σου, κι όχι ο κάθε άσχετος. Κάποια μέρα, ανεξάρτητα από τη σχέση που θα υπάρχει- αν υπάρχει- μεταξύ μας, πιστεύω ότι θα καταλάβεις το νόημα όσων σου λέω.  

Μ'αρέσει, καληνύχτα!

10 σχόλια:

  1. Το έχω ζήσει αυτό που λες και ξέρω...
    Ξέρεις που πονά ο άλλος και ξέρεις πως θα τον αγγίξεις... ξέρεις τι θέλει για να επουλωθούνε οι πληγες του και απλά του τις γλείφεις...
    Οταν αυτό είναι αμφίδρομο είναι δεδομένο ότι θα λειτουργήσει και σε βάθος χρόνου θα είναι και οι δυο έτοιμοι ξανά να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό ο ένας στον άλλο...
    Υπάρχουν όμως και κάποιοι που κουράζονται γιατί όλο αυτό το "κλωθογύρισμα" δεν τους αφήνει να ξεχάσουν... είναι σα να έχουν απέναντί τους έναν καθρέπτη που τους δείχνει τα δάκρυά τους και τις ρυτίδες της δυστυχίας τους...μετά από λίγο καιρό δε θα θέλουν να τον βλέπουν...
    Καλό σου βράδυ ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αγκαλιά-σημείο τομής ανθρώπινων πόνων..




    υπέροχο..ισχύει.
    απλώς μερικές φορές,ο ένας δεν νοιάζεται πραγματικά για τον άλλον..
    κι ας φαίνεται ότι έτσι είναι..
    τα φαινόμενα απατούν,δεν λένε;
    :|





    καλό σου μεσημέρι γλυκιά μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε θέλω να το πιστέψω αυτό...Όταν ο άλλος είναι πραγματικά δίπλα σου το καταλαβαίνεις, το νιώθεις..
      <3

      Διαγραφή
  3. Αν αξίζει ή άξιζε ποτέ, τότε θα καταλάβει. Έχουμε ώρες ώρες μια τάση να πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε(έτσι για αλλαγή) και πάνω στους τσακωμούς λέγονται πράγματα που ακούγονται (πολύ) λάθος (?)
    Η θέληση μπορεί να τα διορθώσει όλα..
    *Έτυχε να περάσω και εγώ κάτι παρόμοιο με μια φίλη μου. Η συνειδητοποίηση της κατάστασης ήρθε μετά από έναμιση χρόνο. Μπορεί να έχουν αλλάξει οι δρόμοι μας από τότε, αλλά καταλάβαμε και οι 2 πόσο ανόητα φερθήκαμε. Ήταν άτομο όμως που ήθελα να είναι κοντά μου, το πάλεψα και νίκησα εσωτερικά!
    Καλό σκ και ελπίζω να βρεις την άκρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και δεν προσπαθήσατε να τα ξαναβρείτε τελικά? Δεν πρέπει να τα παρατάμε όταν ξέρουμε πως αξίζει όμως..

      Διαγραφή
  4. Δεν πίνω καφέ. Δεν καπνίζω. Αλλά αγαπώ τις αγκαλιές. Να, σου στέλνω μια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή