Ντέι : Προσφώνηση χρησιμοποιούμενη προς τα γαιδούρια έτσι ώστε να συνεχίσουν να προχωρούν σηκώνοντας τον αναβάτη.

Ειδάλλως

Ντέι/Day : Η μέρα

Κενό και μετά;

Έχω κουραστεί να είμαι έτσι, ειλικρινά δεν αντέχω άλλο, έχω καταλήξει να νιώθω βάρος σε όλους και κυρίως βάρος στον εαυτό μου, μέρα με τη μέρα απλά η κατάσταση γαμιέται κι άλλο, κι είναι οι φάσεις που προσπαθείς, που τα καταφέρνεις, που στέκεσαι, και μετά χάνεσαι πάλι μόνος σου και χαώνεσαι στις σκέψεις σου. Κι ίσως τα προβλήματα να 'ναι στο κεφάλι σου λες, και παίρνεις ελπίδα, αλλά ανοίγεις τα μάτια και ωχ να, τα προβλήματα είναι ακόμα εκεί. Και πάντα λέμε υπάρχουνε χειρότερα, και ισχύει, μα για τον καθένα τα δικά του είναι μεγάλα, είτε αρχίδια είναι είτε προβλήματα. Θέλω να σταματήσει το τρένο και να κατέβω, δε μαρέσει η διαδρομή, έγινα κι οδηγός, κι επιβάτης απλός, και υπάλληλος και περαστικός στο σταθμό που απλά κοιτάζει το τρένο να φεύγει και πιάνεται από πίσω την τελευταία στιγμή, μόνο στις ράγες δε δέθηκα ακόμα~ Θέλω να ακούω για πάντα τρύπες, εσύ δε λες για πάντα και ποτέ, εσύ μόνο χαμογελάς λίγο και λες μπορεί γαμώ τα μπορεί μου. Αλλά κι η μάνα μου ποτέ δε λέει συγγνώμη ακόμα και τις πιο προφανείς φορές. Έτσι έχω συνηθίσει τους ανθρώπους που έχουν αλλεργία σε λέξεις, ή απλά αρνούνται, μάχονται ακόμα κι αν οι λέξεις τους κατακλύζουν, εκείνοι επιμένουν στον κωλοεγωισμό τους.Αλλαγή θέματος. Η μέγιστη αγάπη που μπορείς να νιώσεις είναι η ερωτική, ο μέγιστος πόνος δεν ξέρω, μπορεί ο θάνατος, μπορεί και όχι. όταν μάθεις γύρνα πίσω να μου πεις. όταν μάθω δε θα θες να ρθω πίσω και να σου πω. έχασα κάτι αυτές τις μέρες (ανω τελεία) όχι την αγάπη ρε μαλάκα, αυτή δε θυμάμαι καν πότε την έχασα, νόμιζω έχασα το χιούμορ μου (μη χαίρεστε μαλάκες δε γλιτώσατε). Μπα όχι αυτό δε χάνεται. Εμένα, μα δε με είχα βρει και ποτέ, δεν βρίσκουμε ποτέ τον εαυτό μας, δεν υπάρχει ένας εαυτός, είμαστε απλά δυναμικές μορφές κινούμενες λίγο σε τρισδιάστατους χώρους, και πολύ περισσότερο σε φανταστικούς.