~
Είμαι ημιτονοειδής συνάρτηση χωρίς αρχική φάση. Εφευρίσκω ιστορίες για να συνεχίσω να κινούμαι, είμαι κύμα.  Έχω κι άλλο ένα γνώρισμα, διαφορά φάσης με όσους ανθρώπους έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Θέλω το συντονισμό,αλλά μισώ τις εξαναγκασμένες ταλαντώσεις, καταλαβαίνεις;
~

Γίνεται κάποιος να εθιστεί στο να μιλάει;
Ξέρουμε όλοι να μιλάμε
και κανείς μας δεν ακούει,
πλέον σου φωνάζω,
άνοιξε τα αυτιά σου, 
έλα μην τα κρύβεις, και πάλι τα βλέπω,
όχι ρε μαλάκα δε λέω ότι είναι μεγάλα,
απλά να (άνω τελεία)
και μένα το στόμα μου μικρό είναι 
κι όμως συνεχώς γεννάει λέξεις,
(τσακ, δεν είπα αυτό που σκέφτηκες)
και τα δάχτυλά μου όλοι λένε ότι είναι πολύ λεπτά,
μα ακόμα δεν έχω πάθει τενοντίτιδα από τα πλήκτρα σου,
και ντάξει γενικά μου λένε κι ότι είμαι και λίγο κοντή
αλλά, να, πως να στο πω,
χωράνε μέσα μου πολλά,
έλα ρε μαλάκα δεν εννοώ αυτό, ΜΗ ΓΕΛΑΣ,
δεν είναι αυτός ο σκοπός,
καλά ναι, είναι κι ο αυτοσαρκασμός, 
αλλά αυτός υπάρχει πάντα,
~
Τι γίνεται με τους ανθρώπους που δεν αυτοσαρκάζονται αλλά τους πειράζουν όλοι οι άλλοι; Σε ποιο παράδεισο πάνε αυτοί οι άνθρωποι;
~
Και κάτι άλλο, το χει τραγουδήσει ο Γιάννης, το ερώτημα εκφράστηκε καλύτερα απ'όσο θα μπορούσα να το θέσω εγώ, να άκου,

Τα κανονικά παιδιά γεννιούνται κανονικά, μεγαλώνουν κανονικά, ονειρεύονται κανονικά, ερωτεύονται κανονικά και πεθαίνουν κανονικά Πες μου μαμά... Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά που αν και γεννιούνται κανονικά, δε μεγαλώνουν κανονικά δεν ονειρεύονται κανονικά, ούτ' ερωτεύονται κανονικά Πες μου μαμά... Πες μου αν πεθαίνουν Πες μου αν πεθαίνουν κανονικά