dream about me*

Οι δείκτες της ζωής σε οδηγούν στο απροσδιόριστο.

Τα σημάδια σου δείχνουν το δρόμο.

Αν τα κοιτάξεις λίγο καλύτερα θα σου αποκαλύψουν και το μέλλον.

Μέλλον.

Ίσως κάποιες στιγμές.

Μέλλον, πεπρωμένο , είναι οι επιθυμίες μας . Και μόνο.

Αρκεί να παλέψουμε για την πραγμάτωσή τους.

Οι επιθυμίες , ή αλλιώς όνειρα, καθορίζουν τη ζωή μας.

Όλοι έχουμε, και δεν είμαστε σε θέση να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς αυτά.

Ωστόσο , θα πρέπει να φροντίσουμε να μετατρέψουμε τα όνειρα σε στόχους κάποια μέρα , αφού με αυτή τη μορφή είναι πολύ πιο εύκολο να πραγματοποιηθούν, και έτσι αποφεύγουμε να παραμείνουν μόνο όνειρα.

Ακόμα και αν παραμείνουν απραγματοποίητα , συνεχίζουμε να τα σκεφτόμαστε και υποσυνείδητα να προσπαθούμε να τα πραγματοποιήσουμε, και καλά κάνουμε.

Ωστόσο έτσι είναι σωστό.

Δεν πρέπει να αφήνουμε ένα όνειρο/στόχο , ακόμα και όταν θα έχουμε παλέψει και θα έχουμε εξαντλήσει κάθε πιθανότητα να το πραγματοποιήσουμε.

Γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι θα φέρει το μέλλον.

Παρ'όλα αυτά , όταν εμείς οι ίδιοι δε βγαίνουμε αλώβητοι από τη διαδικασία, αλλά πληγωνόμαστε, είναι καλύτερο να σταματήσουμε την προσπάθεια και να κοιτάξουμε για λίγο τον εαυτό μας, ...

Δεν είναι κάτι πρωτάκουστο, είναι ένα λογικό συμπέρασμα που βγάζει ο καθένας.

Απλά ένιωθα την ανάγκη να το γράψω.


Η αλήθεια είναι ότι δε θα γράψω εδώ για αρκετές μέρες.
Καλά να περνάτε ,
φιλιά ,
Rainmaker:)
p.s.ο τίτλος δεν κολλάει χδ

*but_

*να σου το δωσω οταν σε δω?
*(L)

*και να σου το γυρισω ποτε καλο μου?

*ποτέ
*=)

*δεν υπάρχει ποτέ.

*ξέρεις τι εννοώ.

*δυστυχώς.

*{You've got a head full of feathers
You're gonna melt in to butter}
*να 'χεις κατι δικο μου

*εχω ηδη νομιζω

*σ'αγαπαω

*και εγω σ'αγαπαω.πολυ.

vice.

Have you ever asked yourself why do bad things happen? Of course you have. You have also wondered why do they happen to you, eventhough you know that bad things happen to every single living creature on earth. You weren't possibly capable to give the right answer. Sometimes it is your fault , so you'd better admit it in order to continue your life without lies, because a life full of lies becomes a really big lie , and you'll be the only one to believe it.
Bad things may happen because of some people who may wanna do harm to you, too. They might have a reason because you had done something bad to them in the past and they want to take revenge, or they just want to find something to do, and you are the first person they find and start spreading rumors about you, without having the right to do so.These rumors, if believed, lead to some really negative disastrous results, whom ramifications will do harm only to you, because you're the one that has been misunderstood and partly innocent.Misunderstanding is the basic cause of bad events and the main factor of disagreements and of that "spreading of rumors",too. Another important factor is the desire of some people to do harm to you only because they are jealous of you.Without any important reasons.Just because you have got a life.You have achieved some things and they may not have. And eventhough you are the one who has been misunderstood , your friends , who have known you for  longer chronical period than the one for whom other people have, should ask you which of these rumors are real and which are fake and then talk to you and show you that they are next to you.They may decide that they are not, they are not your friends anymore and that your relationship with now and on will be just typical.But before doing so they should talk to you , and explain their reasons. And they should listen to your option about what has happened and the whole misunderstaning thing, too. But  if they decide just to believe some idiot rumors and ignore what you haved gone through until that moment together, ignore what they liked about your character before, forget to think that a real friendship can not be destroyed because of such an idiot reason , they should probably not be called "friends". They are able to make their decisions , and you have to make yours. But a real human relationship which is called friendship, wouldn't end like this. I 'm not saying that the person who has been misunderstood is completely innocent. A part has to be true , because where smoke exists , there's probably a fire. But it's impossible that the "fire"of a cigarette creates a cloud of smoke, capable to cover a whole city.The person who has just lost a friend, in this case this person is you, has also made some mistakes , too. And you'd better try to improve your character and what you don't like about it and become a better person, but in order to do so you need your friends by your side cause they're friends and not enemies. They may be scared because of some rumors and abandon you because they are thinking of the ocassion in which you abandon or harm them , and they don't wanna be abandoned , so they do exactly this thing to you by believing these awful rumors!



p.s. hadn't writen in english for a long time :/

she said don't let go, never give up it's such a wonderful life

Δεν ξέρω γιατί μου λείπει το πως ήμασταν ένα μήνα πριν.

Δεν είναι ότι δεν είμαι ευχαριστημένη από το "τώρα" που ζούμε.

"Ζούμε"

Εσύ το ζεις εκεί, και εγώ εδώ, χωριστά μαζί.

Βασικά ξέρω γιατί μου λείπει.

Μου λείπει γιατί τότε ήξερα ότι θα σε έβλεπα κι άλλες φορές.

Ότι θα μου χαμογελούσες κι άλλες φορές.

Ότι θα μιλούσαμε.

Εντάξει, τις άλλες φορές δεν έγινε ακριβώς έτσι -.^

Αλλά εξακολουθεί να μου λείπει το παλιά.

Κι άλλοι λόγοι. 

Ο Σεπτέμβρης ήταν ακόμα πιο μακριά ακόμα.

Τώρα είναι μόνο 45 μέρες μακριά. Από τις οποίες ίσως σε "δω" (κα)μία. 

Επίσης. Τότε ήταν όλα όπως στην κάθε αρχή. Πολύ όμορφα και αθώα.

Αν και γενικά δεν είμαι το αθώο κοριτσάκι-.^ , θα ήθελα να μπορώ να είμαι.

Δηλαδή ξέρω ότι μπορώ αλλά δεν ξέρω αν θέλω.

Όπως είναι τα πράγματα.Συνειδητοποίησα ότι λίγο πιο πριν ήμουν πηγή έμπνευσης για ένα πολύ όμορφο άρθρο κομμάτι γραπτού λόγου.Μετα διάβαζα τα πιο παλιά άρθρα κομμάτια γραπτού λόγου σου.Και ήταν ακόμα πιο όμορφα. 

Και αν μπορούσα να σου μιλήσω δε θα σου έλεγα συγγνώμη που δεν είμαι εκείνη, όσο κι αν ήθελα να το πω.Γιατί δε θέλω πραγματικά να ζητήσω συγγνώμη.και γιατί μπορώ να σου μιλήσω.

Αλλά συγγνώμη που δεν κατάφερα να σε κάνω να της μιλήσεις.

Αλλά είμαι εγώ. 

Όπως και να 'χει είμαι εγώ με όλα τα ελαττώματά μου .

Αλλά σε εκείνη την ερώτηση όσο κι αν ήξερα ότι νιώθεις ακόμα για εκείνη δεν ήθελα να τα μάθω.

Ήθελα να ακούσω "Όχι, όλα έχουν περάσει , τώρα είμαι εδώ και σκέφτομαι μόνο εσένα , με αυτό τον τρόπο." Και καταλήγω σαν την κάθε ανασφαλή χαζή γκόμενα που το μόνο που θέλει είναι τα μέλια και τα γλυκόλογα.Αλλά ξέρεις ότι δεν είμαι έτσι κι αυτό έχει σημασία.Και όχι δε θέλω τα μέλια και τα γλυκόλογα και δε μου λείπει μόνο ο ρομαντισμός γιατί και τώρα μπορεί να υπάρξει.

Μου λείπουν οι πραγματικές συζητήσεις.

Εκείνες που σκεφτόμουν και αργότερα.

Η φιλοσοφία και η ζωή μας σε σχέση με τον κόσμο.

Όταν δεν κρυβόσουν από εμένα.

Νομίζω.

Αλλά αν ήσουν εδώ θα ήταν όλα διαφορετικά

p.s. να πλύνεις τα πιάτα xD

Είναι μία κλίμακα,μία αλυσίδα,μία ακολουθία αριθμών-πράξεων.

Βήματα.

Ένας αλγόριθμος που σε καθοδηγεί.

Που σου δείχνει πως πρέπει να ζήσεις.

Σου δείχνει τον τρόπο να κάνεις αυτό που κάνουν όλοι.

Με σκοπό να μη διαφοροποιηθείς από το σύνολο.

Είναι μία κλίμακα,μία αλυσίδα,μία ακολουθία αριθμών-πράξεων.

Σε κάνουν να θέλεις να φτάσεις στο επόμενο βήμα.

Μόλις καταφέρεις κάτι θα πρέπει,ένα δικό τους "πρέπει", να προχωρήσεις.

Ένας από τους λόγους που ζεις, η συνεχής πρόοδος.

Ίσως πάλι να θέλεις εσύ να προχωρήσεις.

Είναι μία κλίμακα,μία αλυσίδα,μία ακολουθία αριθμών-πράξεων.

Η θέληση υπάρχει.

Πρέπει να υπάρξει και η ελευθερία . Η ελευθερία της επιλογής .

Αν είσαι ελεύθερος στο μυαλό, στη σκέψη ,

Αν αισθάνεσαι ελεύθερος, ίσως να φτάσεις στο τέλος του αλγόριθμου.

Είναι μία κλίμακα,μία αλυσίδα,μία ακολουθία αριθμών-πράξεων.

Υπάρχει τέλος στον αλγόριθμο?

Υπάρχει.

Τι είναι η ζωή? Ένας αλγόριθμος.

Και τι είναι ο αλγόριθμος? "Μία σειρά σαφών οδηγιών βημάτων, εκφρασμένων με απλά λόγια, που έχουν εξασφαλίσει κάποιο συγκεκριμένο τέλος", κάτι τέτοιο.

 

Είναι μία κλίμακα,μία αλυσίδα,μία ακολουθία αριθμών-πράξεων.

Αν δε θέλεις να φτάσεις στο τέλος ή αν θέλεις να φτάσεις εκεί πιο γρήγορα?

Δεν υπάρχει τέτοια εκδοχή.

Ο αλγόριθμος είναι προγραμματισμένος να τελειώσει ένα συγκεκριμένο κλάσμα του δευτερολέπτου.

Το ίδιο και η ζωή.

Καλημέρα (=

and the night reached the silent beach of the peach

Το βράδυ ,λοιπόν, ο ουρανός σκουραίνει.

Και είναι σαν να ντύνεται επίσημα για να μετατραπεί στον ονειρικό εραστή, αυτόν που η κάθε γυναίκα θα επιθυμούσε.

Όμως εκείνος έχει μόνο ένα προορισμό.

Αφού στολιστεί με όλα τ΄άστρα που πρόθυμα τον ακολουθούν , θα συναντήσει τη μοναδική του ερωμένη, τη θάλασσα.

Αυτή από την οποία είναι χωρισμένος όλη την υπόλοιπη μέρα , αφού ο ήλιος τους κατασκοπεύει και δεν μπορούν να ενωθούν.

Την ημέρα ο ουρανός , γαλάζιος, στολίζεται με τα σύννεφα, και καθώς η θάλασσα ζηλεύει , φοράει κι αυτή τα δικά της στολίδια , που τα ονομάζει κύματα.

Το βράδυ λοιπόν που κι οι δύο ντύνονται στα μαύρα, γίνονται ένα , χωρίς κανένα απρόσκλητο θεατή, αλλά μόνο με το φως του πιο φωτεινού στολιδιού του ουρανού, του φεγγαριού.

Εκείνοι γίνονται ένα στον ορίζοντα, το κοινό τους σημείο.

Έτσι κι εσύ , μπορεί ποτέ να μη με συναντήσεις χωρίς το βλέμμα των περαστικών, μπορεί ποτέ να μην υπάρξει ορίζοντας για εμάς.

Όμως υπάρχει η νύχτα .

Κι όταν ο ουρανός και η θάλασσα γίνονται ένα , ονειρέψου ότι γινόμαστε και εμείς.

Ένα απλό "αλλά".

Θα εγκαταλείψω το Ηράκλειο λοιπόν για 5 ολόκληρες μέρες :')

Δε θα μου λείψει κάτι αφού ξέρω ότι θα ξαναγυρίσω και όλα θα είναι όπως τα άφησα.

Απλά θα περάσω 5 ημέρες χωρίς τους φίλους , την κιθάρα και τον υπολογιστή.

Όχι κι άσχημα.Και το σημαντικότερο , θα είμαι στη θάλασσα με τα ακουστικά και τα βιβλία μου :')

Υπέροχα μέχρι τώρα.Ονειρικά.

ΑΛΛΆ

γιατί πάντα να υπάρχει αυτό το αλλά?

Ήταν ανάγκη να είναι αυτές οι 5 γαμημένες μέρες?

Δε θα μπορούσαν να είναι οι 5 επόμενες?

'Η τουλάχιστον να έφευγα 2 ή και 1 ημέρα αργότερα.

Και δεν έχει σημασία να ρωτήσω γιατί.

Δεν υπάρχει γιατί.

Είναι απλά καθορισμένες αποφάσεις , όπου η δική σου γνώμη δεν έχει καμία ισχύ.

Κι όμως το όνειρο υπάρχει.

Όταν σταματάει η ανάμνηση, σειρά παίρνει η φαντασία.

Κι όταν ο ύπνος δεν έρχεται πριν τις 3 τα ξημερώματα, και το μυαλό παραμένει ενεργό.

Όταν δεν μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση όσο και να το ήθελες.

Κι όταν το μόνο που σκέφτεσαι είναι η καλύτερη μουσική που υπήρξε ποτέ.

Ο ήχος της θάλασσας.

Ακόμα με ακολουθεί αυτός ο ήχος.

Από την πραγματικότητα ως στο όνειρο.

Ίσως περισσότερο σε αυτό της ημέρας , αφού το νυχτερινό δε με επισκέφτεται τελευταία.

Ίσως να είναι όνειρο όμως και να έχει τη μορφή σου.

Ίσως να είσαι άλλο ένα δημιούργημα του μυαλού μου.

Αλλά το λουλούδι που αποξηραίνεται μέσα στο βιβλίο , μου αποδεικνύει το αντίθετο.

 Αλλά συνεχίζω να φοβάμαι.

rainmaker

mad world...

all around me are familiar faces , worn out places worn out faces...

όμως κανένας δε σε καταλαβαίνει , ίσως.

όσο καλά κι αν ξέρει το πρόσωπό σου, όσο καλά κι αν ξέρει το χαρακτήρα και τις αντδράσεις σου , δε μπορεί πάντα να βρει διέξοδο από το λαβύρινθο της σκέψης σου.

bright and early from the daily races, going nowhere , going nowhere...

ίσως και εμείς τελικά να μην πηγαίνουμε πουθενά . το παντού και το πουθενά ταυτίζονται σε ένα και μοναδικό σημείο, τη σκέψη. Η σκέψη μπορεί να μας πάει παντού και πουθενά ταυτόχρονα.Πού είναι η σκέψη μου τελευταία? την ψάχνω. κι εσύ την ψάχνεις. Ίσως να είναι σε εσένα , αλλά όταν τη βρεις ειδοποίησέ με , σε παρακαλώ.

their tears are filling up their glasses, no expression , no expression.

Ίσως η στεναχώρια του κόσμου να μην τον αφήνει να προχωρήσει.Αλλά παρ'όλα αυτά προχωράει γιατί έτσι πρέπει. Μετά από το τέλος κάθε κεφαλαίου είσαι υποχρεωμένος να συνεχίσεις το βιβλίο, το ταξίδι . Το ταξίδι του μυαλού.Αν οι στεναχώριες μας είχαν γεμίσει τον κόσμο τότε αυτός θα έμενε stable , αλλά αντίθετα as you can see, ο κόσμος προχωράει , και φρόντισε να συμβαδίσεις μαζί του.

Ηide my head i wanna drown my sorrow, No tomorrow, no tomorrow.

Έχω δώσει τόσα νοήματα στο συγκεκριμένο στίχο και όμως...Κοίτα το αύριο μπορεί να είναι και καλύτερο, αν υπάρχει.Γι αυτό φρόντισε εσύ να το εξασφαλίσεις στον εαυτό σου (μόνο το 1/10 όσων ήθελα να γράψω εδώ)

And i find it kind of funny , i find it kind of sad. The dreams in which i'm dying are the best i've ever had.

Κι όμως είναι πράγματι τραγελαφική η κατάσταση.Αλλά όταν ονειρεύεσαι ότι πεθαίνεις νιώθεις αυτή τη λύτρωση, την επιθυμία για το interdit, en francais. Αλλά και πάλι δεν είσαι σίγουρος αν αυτό θέλεις και στην πραγματική ζωή...Ωστόσο ναι αυτά τα όνειρα σου προσφέρουν την απόλυτη απελευθέρωση με μία δόση φόβου, όμορφου φόβου.

I find it hard to tell you , I find it hard to take.When people run in circles it's a very very.mad world,mad world.

Κι όμως ίσως αυτή να είναι η μοναδική λέξη που να μπορεί να περιγράψει τον κόσμο.Αυτή τη βιασύνη που χαρακτηρίζει όλους μας για το τίποτα, για ένα πεπερασμένο προσδοκόμενο απωθητικό αποτέλεσμα , που ωστόσο βρίσκουμε υποσυνείδητα ελκυστικό.Και πράγματι, ο κόσμος είναι τρελός, όσο κι αν είναι ανείπωτο, αποβαίνει ευκόλως ενοούμενο.Ίσως απλά να είναι λογικός , και εμείς , μία μικρή πλειοψηφία να τον βρίσκουμε σκληρό και απαίσιο.Ίσως...

Children waiting for the day they feel good, happy birthday, happy birthday.

Ναι αυτή η αθώα αφέλεια με την οποία τα παιδιά αντιμετωπίζουν τον κόσμο ίσως και να είναι πραγματικά υπέροχη, I wish i could do the same .Αλλά το να παίρνεις δώρα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο μεγαλώνεις, όσο σημαντικό είναι δηλαδή το να ζεις την κάθε μέρα σαν να είναι γιορτή.Έτσι κι αλλιώς , όπως λέει και η Δώρα, η ζωή είναι ένα πάρτυ. Σε αυτό το πάρτυ είσαι ο οικοδεσπότης , και έχεις καλεσμένους. Μερικοί από αυτούς θα μείνουν στο πάρτυ σου, μερικοί δε θα έρθουν καθόλου και κάποιοι άλλοι θα πρέπει να φύγουν καθώς έχουν κι άλλα παρτυ να πάνε.Εσύ θα πρέπει να διασκεδάσεις και να συνεχίσεις να χορεύεις , ακόμα κι όταν όλοι οι καλεσμένοι θα έχουν φύγει, να συνεχίσεις να χορεύεις για τον εαυτό σου.

Αnd i feel the way that every child should sit and listen, sit and listen.

Εδώ πάλι διαφωνώ.μα γιατί να πρέπει να ακούσεις κάποιους man-made κανόνες και να μάθεις τα όριά σου όσο είσαι ακόμα παιδί? Όσο έχεις ακόμα αυτά τα αθώα μάτια? Τότε απλά δεν υπάρχουν όρια , maybe the sky 's the limit (=

Went to school and I was very nervous. No one knew me , now one knew me.

Αυτό μου φέρνει στο μυαλό τις περιπτώσεις που πρέπει να αφήσεις οτιδήποτε (σχολείο, πόλη , φίλους) και να προσαρμοστείς σε μία νέα ζωή , ακουσίως.Μπορεί να μην έχει συμβεί σε εμένα αλλά προσπαθώ,ακούω και νομίζω ότι μπορώ να κατανοήσω τα συναισθήματα κάποιου σε μία τέτοια περίπτωση.Το θέμα είναι ότι όταν αλλάζεις περιβάλλον αν δε χάσεις τα πάντα, χάνεις ορισμένα πράγματα που αγαπάς(-ούσες).

Ηello teacher tell me what's my lesson ? Look right through me , look right through me.

Αυτό μου θυμίζει υπερβολικά το "the wall" των pink floyd ...το νόημα, την εποχή και τον αγώνα μαθητών και ορισμένων καθηγητών να αλλάξουν το σύστημα , τον τρόπο διαπεδαγώγησης και να ωθούν το μαθητή στην ανακάληψη και την απορρόφηση της γνώσης και όχι στην παπαγαλία της έτοιμης πληροφορίας.

τραγούδι από το οποίο χρησιμοποίησα τους στίχους :mad world

Καλό μήνα σε όλους , και καλή συνέχεια καλοκαιρινών διακοπών (=