Ένα απλό "αλλά".

Θα εγκαταλείψω το Ηράκλειο λοιπόν για 5 ολόκληρες μέρες :')

Δε θα μου λείψει κάτι αφού ξέρω ότι θα ξαναγυρίσω και όλα θα είναι όπως τα άφησα.

Απλά θα περάσω 5 ημέρες χωρίς τους φίλους , την κιθάρα και τον υπολογιστή.

Όχι κι άσχημα.Και το σημαντικότερο , θα είμαι στη θάλασσα με τα ακουστικά και τα βιβλία μου :')

Υπέροχα μέχρι τώρα.Ονειρικά.

ΑΛΛΆ

γιατί πάντα να υπάρχει αυτό το αλλά?

Ήταν ανάγκη να είναι αυτές οι 5 γαμημένες μέρες?

Δε θα μπορούσαν να είναι οι 5 επόμενες?

'Η τουλάχιστον να έφευγα 2 ή και 1 ημέρα αργότερα.

Και δεν έχει σημασία να ρωτήσω γιατί.

Δεν υπάρχει γιατί.

Είναι απλά καθορισμένες αποφάσεις , όπου η δική σου γνώμη δεν έχει καμία ισχύ.

Κι όμως το όνειρο υπάρχει.

Όταν σταματάει η ανάμνηση, σειρά παίρνει η φαντασία.

Κι όταν ο ύπνος δεν έρχεται πριν τις 3 τα ξημερώματα, και το μυαλό παραμένει ενεργό.

Όταν δεν μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση όσο και να το ήθελες.

Κι όταν το μόνο που σκέφτεσαι είναι η καλύτερη μουσική που υπήρξε ποτέ.

Ο ήχος της θάλασσας.

Ακόμα με ακολουθεί αυτός ο ήχος.

Από την πραγματικότητα ως στο όνειρο.

Ίσως περισσότερο σε αυτό της ημέρας , αφού το νυχτερινό δε με επισκέφτεται τελευταία.

Ίσως να είναι όνειρο όμως και να έχει τη μορφή σου.

Ίσως να είσαι άλλο ένα δημιούργημα του μυαλού μου.

Αλλά το λουλούδι που αποξηραίνεται μέσα στο βιβλίο , μου αποδεικνύει το αντίθετο.

 Αλλά συνεχίζω να φοβάμαι.

rainmaker