and the night reached the silent beach of the peach

Το βράδυ ,λοιπόν, ο ουρανός σκουραίνει.

Και είναι σαν να ντύνεται επίσημα για να μετατραπεί στον ονειρικό εραστή, αυτόν που η κάθε γυναίκα θα επιθυμούσε.

Όμως εκείνος έχει μόνο ένα προορισμό.

Αφού στολιστεί με όλα τ΄άστρα που πρόθυμα τον ακολουθούν , θα συναντήσει τη μοναδική του ερωμένη, τη θάλασσα.

Αυτή από την οποία είναι χωρισμένος όλη την υπόλοιπη μέρα , αφού ο ήλιος τους κατασκοπεύει και δεν μπορούν να ενωθούν.

Την ημέρα ο ουρανός , γαλάζιος, στολίζεται με τα σύννεφα, και καθώς η θάλασσα ζηλεύει , φοράει κι αυτή τα δικά της στολίδια , που τα ονομάζει κύματα.

Το βράδυ λοιπόν που κι οι δύο ντύνονται στα μαύρα, γίνονται ένα , χωρίς κανένα απρόσκλητο θεατή, αλλά μόνο με το φως του πιο φωτεινού στολιδιού του ουρανού, του φεγγαριού.

Εκείνοι γίνονται ένα στον ορίζοντα, το κοινό τους σημείο.

Έτσι κι εσύ , μπορεί ποτέ να μη με συναντήσεις χωρίς το βλέμμα των περαστικών, μπορεί ποτέ να μην υπάρξει ορίζοντας για εμάς.

Όμως υπάρχει η νύχτα .

Κι όταν ο ουρανός και η θάλασσα γίνονται ένα , ονειρέψου ότι γινόμαστε και εμείς.