Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΩΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ

Συναντώ τόσο συχνά τοπία που θα ήθελα να φωτογραφίσω, αλλά όχι έτσι σκέτα.

Θα'θελα να υπάρχουν ίχνη ζωής μέσα στις εικόνες, το απροσδιόριστο ή το σκέτο καταντά μελαγχολικό, σε βάζει σε σκέψεις και τότε ξεκινάς να πιστεύεις ότι καλύτερα να μην είχες ξεκινήσει να αναρωτιέσαι. Να τα πίστευες όλα όπως είναι χωρίς να ψάχνεις το πώς ή το γιατί. Εξ'άλλου για να είναι κάπως έτσι η κατάσταση όλο και κάποιο λόγο θα έχει. Θα ήθελα να μη μπορώ να τα απορρίπτω όλα, να μην ψάχνω για το ανεξήγητο γιατί με κουράζει, γιατί καταλήγω να ανησυχώ χωρίς αυτές να είναι οι δικές μου ανησυχίες αλλά να γίνονται...Κι ίσως να μην είναι πάντα καλοδεχούμενες είναι η αλήθεια. Θα ήθελα να μπορώ να είμαι εγώ, αλλά ένα ξέγνοιαστο κομμάτι του εγώ μου, που να μην αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του, να μην το νοιάζουν οι συνέπειες και να μην ψάχνει αιτίες κι όταν δε βρίσκει πάντα να λέει ότι φταίνε οι συγκυρίες.

Δε θέλω να ξεχάσω, θέλω να πάψω να σκέφτομαι.

Θα κλείσω με ένα ρητό του Πλάτωνα "Το πιο ευχάριστο άκουσμα είναι η αλήθεια" και θα προσθέσω ότι ακόμα κι αν δεν είναι ευχάριστο ως άκουσμα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα στη ζωή μας παρ'ότι ένα καλοφροντισμένο ψέμα, όσο κι αν δε θέλουμε να το αποδεκτούμε.

Καλό μήνα σε όλους  =)