και λίγο μαλλί της γριάς*

Τελευταία μέρα του χειμώνα, σωστά;

Κι εδώ κάποιος θα έλεγε ότι ο χειμώνας στην καρδιά παραμένει αιώνια ή τουλάχιστον για πολύ καιρό. Μα και να μείνει αιώνια ο χειμώνας στην καρδιά σου, η παγωνιά, δε σημαίνει ότι αυτό είναι κακό. Δεν είναι απαραίτητα κακό.

Γενικά ο χειμώνας δεν είναι κάτι τόσο κακό ακόμα κι αν λείπει σε όλους ο ήλιος της άνοιξης κι η ζέστη του καλοκαιριού, ή η μελαγχολία του φθινοπώρου.

Κι εμένα θα μου λείψει το είδωλό μου στο τζάμι του παραθύρου όταν είναι απόγευμα κι έξω έχει σκοτεινιάσει, θα μου λείψουν τα μάλλινα πουλόβερ που λίγο καιρό τώρα έχω αποχωριστεί κι ήδη αντικαταστήσει με ρούχα πολύ λεπτότερα.
Θα μου λείψει η αίσθηση του κρύου στο δέρμα μου, η ανατριχίλα αυτή που προκαλεί ο χειμώνας μόλις βγαίνω απ'το σπίτι κι αμέσως γυρίζω σπίτι για να πάρω το παλτό μου και μαζί μ'αυτό να μου φορτώσει και μία ομπρέλλα η μάνα μου, την οποία θα αφήσω στο κλιμακοστάσιο εν αγνοία της. Θα μου λείψει μυρωδιά της βροχής στο δρόμο κάτω απ'το σπίτι μου, κι η ησυχία που κυριαρχεί έξω μόλις πέσει ο ήλιος, η απουσία ανθρώπινων φωνών και κυρίως θορύβων.

Δε νομίζω ότι έχει σημασία να συνεχίσω την καταμέτρηση, εξάλλου όλα αυτά θα ξανάρθουν σε μερικούς μήνες. Αυτό που έχει σημασία είναι να φροντίσω(-ουμε) να περάσουμε καλά στο ενδιάμεσο διάστημα, με τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο ο καθένας μας.

Καλά να περνάτε =)

 

Ελπίζω να μη μου λείψεις κι εσύ τώρα που θα φύγει αυτός ο υπέροχος χειμώνας*