λες και μου ψιθυρίζουν παιχνιδιάρικα οι πιθανότητες "μακάρι" ...*

Ναι όλα είναι εντάξει, καλέ. 

Μόνο που..να... λίγο το κρασί κι η ζάλη που επιφέρει...λίγο η ζέστη κι οι φωνές πολλών ατόμων, λίγο το μέρος που είναι τόσο υπέροχο, με τα ρεμπέτικα να παίζουν, συντροφεύοντας τις συζητήσεις...

Λίγο όλα αυτά, λίγο κι η σκέψη μου που ελευθερώνεται, λίγο κι εσύ δίπλα μου, η αίσθηση του να είσαι τόσο κοντά μου και να με προσφωνείς με το όνομά μου. Και κυρίως η άλλη αίσθηση...που γυρνάω κι αντικρίζω τη θάλασσα το βλέμμα σου, και νιώθω αγαλίαση να κυριεύει το είναι μου, καθώς χαμογελάς και, ω πως ταιριάζεις με το κόκκινο του κρασιού*

*and please, stop being so perfect*