Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

ακούω το απόκοσμο γέλιο...

Κι ακούω αυτό το τραγούδι και νομίζω ότι κάθε στίχος μου φέρνει τη σκέψη και την ανάμνηση που ταιριάζει ακριβώς, 
σκέψεις και αναμνήσεις με άξονα περιστροφής εσένα,
που ολοκληρώνουν μία πλήρη περιφορά των τελευταίων μηνών σε ελάχιστα δευτερόλεπτα,
που περιστρέφονται χωρίς συγκεκριμένη τροχιά στον αέρα του δωματίου μου,
που δεν έχουν μονάδα μέτρησης από αυτές που κατανοεί ο εγκέφαλος,
που ταλαντώνονται ακανόνιστα χωρίς ταχύτητα που να μετριέται σε χιλιόμετρα/ώρα.

Εγώ πάντως όταν κλείνω τα μάτια δε βλέπω το αύριο , πια.
Βλέπω ένα χτες ΧΤΕΣ .

Κι ακούς από παντού ότι πρέπει να ζεις την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία ,
αλλά όταν θα είναι όντως η τελευταία, 
στοιχηματίζω ότι θα είναι η πιο αδρανής μέρα της ζωής σου.
Και μετά θα μετανιώσεις, όπως μετανιώνεις μία ζωή,
μία ζωή ανύπαρκτη,εικονική , μία ζωή που άλλοι θα ζήλευαν κι εσύ δεν κάνεις τον κόπο να εκτιμήσεις, δεν προσπαθείς να δεις καθαρά ότι ουσιαστικά θυμάσαι μόνο ένα 0,2 % των ημερών που έχεις ζήσει, κι έχεις κρατήσει μόνο τις πιο έντονα συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές από αυτή τη ζωή, κι αναγκάζεσαι να αναρωτιέσαι αν υπάρχει νόημα,μα και να μην υπάρχει εσύ συνεχίζεις να ζεις, να ζεις με τον τρόπο που έχεις μάθει από το σύστημα, και πάνω από όλα να μην αναπτύσσεις πραγματικλα συναισθήματα, παραμόνο με τον τρόπο που μαθαίνεις είτε από τον περίγυρό σου, είτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης,και να κρατάς αυτές τις αναμνήσεις , να τις κάνεις παρόν σου και να καταλήγεις να ζήσεις μέσα στις λίγες στιγμές που ξέφυγες από το σύστημα.

Και τώρα πείτε μου, είναι ζωή αυτή?

Μάλλον όλοι πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε και να προχωράμε μπροστά.

p.s. i'm still yours, you know, and i'll be yours for a long time , i'm sure.
Eventhough i still can't make a decision .



18 σχόλια:

  1. ...πώς μ' αφησες να ζω..ζωη το λες αυτο..???

    καλη βδομάδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καθε νομισμα εχει δυο οψεις!ετσι και η ζωη εχει σιγουρα και την θετικη της πλευρα! think positive and always smile!:) καλη εβδομαδα και απο εμενα!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπέροχο τραγούδι:)

    μόνο όταν συγχωρέσεις μπορείς να προχωρήσεις γιατί οι αναμνήσεις θα σε κρατουν πίσω. απλά αφησα τα παλια στο παρελθον και ζησε το σημερα
    Καλησπερα:):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Αντέλ, το χαμόγελο δεν μπορεί να έρθει αν δεν καταλάβουμε πρώτα τη στεναχώρια , αλλιώς δεν υπάρχει αξία στη χαρά:)
    Καλή εβδομάδα και σε εσένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Mix Mix*, έχεις δίκιο, ωστόσο όπως νομίζω ότι σου έχω ξαναπεί (not sure) προτιμώ να τα κρατάω ως αναμνήσεις:)
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @La Romantique, οπότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ξυπνήσουμε(=

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γειά σου rainmaker's phantom ! Πολύ όμορφο το άρθρο σου και φυσικά θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, η ζωή θέλει θετική σκέψη και πολλά χαμόγελα! :) Φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή καρδιά που λέει και μια φίλη μου...όμως όσο όμορφα κι αν είναι τα όνειρα να γίνουν η πραγματικότητα που θα μας λυτρώσει.
    Καληνύχτα =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Seize the day" ή "Ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική". Δυο φράσεις που γενικά "παίζουν πολύ. Πώς όμως είναι δυνατό κάτι τέτοιο, όταν η επόμενη μέρα φαντάζει τουλάχιστον αβέβαια ως προς το τι θα συμβεί; Πώς είναι δυνατό κάτι τέτοιο, όταν κανείς δε ξέρει -όπως λέει κι ο αγαπητός λαός- τι θα του ξημερώσει;
    Μα η απάντηση κρύβεται -όχι και κρύβεται, ολοφάνερη είναι- μέσα στην ίδια την ερώτηση. Όταν το μέλλον μπορεί να σε βρει σε μια εξαιρετικά δυσμενή θέση, είναι απολύτως λογικό και συμβαδίζει με το κοινό ανθρώπινο σκεπτικό, να επιδιώκει ο καθένας να "απολαύσει τη στιγμή σαν να είναι τελευταία/μοναδική". Αν όλα ήταν εξασφαλισμένα και σίγουρα, θα προσπαθούσαμε να τα διαφυλάξουμε και όχι να τα εκθέσουμε σε πιθανό κίνδυνο. Ενώ τώρα που όλα μεταβάλλονται, η πρόσκαιρη ευχαρίστηση (δε θα το πω ηδονή, με παραπέμπει σε σεξουαλικό περιβάλλον για κάποιο λόγο) εμφανίζεται ως υψηλή αξία και καθημερινός στόχος.

    Ωστόσο εγώ εξακολουθώ να διαφωνώ με αυτές τις παροτρύνσεις Ίσως επειδή προσβλέπω στο μέλλον, ότι θα φέρει όλα αυτά που θέλουμε, χωρίς να καθορίζω ποια είναι αυτά και χωρίς να θέλω να παραστήσω τον οπτιμιστή. Ένα είναι σίγουρο πάντως : Το γεγονός ότι το παρόν δε με ικανοποιεί, δε σημαίνει ότι θα αδιαφορήσω για όλα και θα φροντίσω να ζήσω τη ζωή μου και μόνο. Μπορεί να ακούγεται ιδιαίτερα μετριοπαθής, ίσως και δειλή αυτή η στάση, αλλά δεν πρόκειται να ασπαστώ τέτοιες απόψεις, που αποσκοπούν στην παροδική ευτυχία - αν θεωρείται ευτυχία κάτι τόσο εύθραυστο και ρευστό.


    υ.γ. γράφεις όμορφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Μικρό Ξωτικό , σ'ευχαριστώ πολύ:)
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Κ*, πρέπει να σου αποκαλύψω ότι το δικό σου ήταν το πρώτο ιστολόγιο που είχα διαβάσει και μετά αποφάσισα να κάνω κι εγώ:$
    Μα αν θέλουμε πολύ , μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, το ξέρεις!
    Καλή συνέχεια της ημέρας:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @stranger at home, Κατ'αρχήν, σ'ευχαριστώ που μοιράστηκες τισ σκέψεις σου μαζί μου(=
    Το να είσαι οπτιμιστής δεν είναι απαραίτητα κακό, το θέμα είναι να μην το παρακάνεις.
    Γενικά , το θέμα είναι να κρατάμε τις ισορροπίες σε όλους τους τομείς όσο μπορούμε χωρίς να περάσουμε στην αφάνεια και στη συνήθεια,νομίζω..
    Προσωπικά θεωρώ πραγματική ευτυχία τις αληθινές στιγμές της ζωής και μόνο, κι ας μην είναι χαρούμενες, είναι οι στιγμές που νιώθεις πραγματικά ζωντανός.
    Απλά προσπάθησε να καθορίζεις τη ζωή σου εσύ, κι όχι να αυτοαποκαλείσαι μετριοπαθής , που δε νομίζω ότι είσαι κι όλας!
    Καλό απόγευμα*_*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. δεν ειναι τρομερα ανχωτικο (και λυπηρο) που δεν μπορουμε να θυμηθουμε ολες τις μερες που εχουμε ζησει? η που χανουμε πραγματα χωρις να τα ζησουμε, και περναει ετσι ο καιρος, και μετα παλι δεν τα θυμομαστε!

    μου αρεσε πολυ αυτη η αναρτηση:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν μεγάλωσα
    για να γίνω ρεαλίστρια,
    μα για να ζήσω δίχως φόβο.
    Και άμα ξυπνάω και
    δεν θυμάμαι τα όνειρα μου
    θα είναι γιατί
    δεν τα ονειρεύτηκα με τα μάτια ανοιχτά.

    απλά πάρε φόρα και ζήσε!

    http://faemiasamsara.blogspot.com/2011/09/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή