 | |
| Σταλίδα, 14/07/'12 |
Πριν λίγες μέρες είχα ξεκινήσει να γράφω ένα κείμενο χρησιμοποιώντας τη φράση "Φαντάσου ότι κάποιος αφήνει παγάκια να κυλήσουν στη σπονδυλική σου στήλη". Μετά τσαλάκωσα το χαρτί και το έκαψα. Χτες, την ώρα που ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, έτοιμη να κοιμηθώ, σχεδόν σε λήθαργο, το ένιωσα. Παγάκια κυλούσαν στην πλάτη μου, είχα ανατριχιάσει, τσίριζα, κι όλα αυτά στο ίδιο κλάσμα του δευτερολέπτου. Το κείμενό μου συνέχιζε ως εξής " Γυρνάς από την άλλη πλευρά για να κοιτάξεις το θύτη, γελάς παρανο'ι'κά ένω ξεκινάς να τρέχεις". Γύρισα να κοιτάξω ποιος είχε βάλει παγάκια στην πλάτη μου, ξεκίνησα να γελάω αλλά δε μπόρεσα να τρέξω. Κάποια τσίριζε. Πάγωσα ακόμα περισσότερο στον επόμενο ήχο, το τρίξιμο του κρεβατιού που έγινε χωρίς εγώ να έχω κινηθεί. Ένα τρίξιμο που υποδήλωνε βίαιες κινήσεις. Λίγα δευτερόλεπτα μετά βρισκόταν πάνω μου, αυτή τη φορά με μία ολόκληρη σακούλα παγάκια, τα οποία άφησε να κυλήσουν στην πλάτη μου. Τσίριζα. Κι κάποια γελούσε.
Καλημέρα.
feelings after rain:
ΑπάντησηΔιαγραφήjust let me here,reading your article
again and again.
=)
Διαγραφήανατριχιαζω με την αισθηση οτι εχω ενα παγακι στην πλατη μου...με τετοιες θερμοκρασιες..νομιζω ειναι οτι πρεπει!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή(shift τόνος και το γράμμα που θέλεις, για τα διαλυτικά)
καλο απογευμα Κυριακης! :)
Ναι με τέτοια ζέστη που κάνει τελευταία!
Διαγραφή(ευχαριστώ πολύυ)
Επίσης!
και μετα και μετα;; :0
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνέχεια είναι στη φαντασία του καθενός, αν και το περιστατικό μου συνέβη στ'αλήθεια=)
Διαγραφή