Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

la brasserie.




Θυμάμαι εκείνες τις καλοκαιρινές νύχτες.
Περπατούσαμε πάνω κάτω το λιμενοβραχίονα όλοι μαζί.
Κάποιες φορές φύσαγε και τα κύματα υψώνονταν τρομακτικά.
Κι εμείς μέναμε πριν το κάστρο, δεν περνούσαμε ποτέ το σημείο με τα κύματα.
Ίσως αυτό να ήταν το πρόβλημα, ότι και οι δύο φοβόμασταν πολύ να περάσουμε εμπόδια.
Κι έτσι μέναμε σ'εκείνο το παγκάκι.
Μόνο την τελευταία μέρα πριν φύγεις περάσαμε το στενό σημείο δίπλα στο κάστρο.
Και τότε φύσαγε, αλλά δε φοβηθήκαμε τα κύματα.
Εξάλλου ήμασταν όλοι μαζί, είχε φεγγάρι και σε λίγες ώρες θα ξημέρωνε η τελευταία μέρα.
Είδες, στο τέλος τολμήσαμε, και τελικά δεν ήρθε πάνω μας ούτε σταγόνα.
Έχω να πλησιάσω το λιμενοβραχίονα από εκείνη τη μέρα, όχι εσκεμμένα, απλά έτυχε.
Το έχουν αυτό οι άνθρωποι. Μοιάζουν πάντα πιο όμορφοι, την ώρα που φεύγουν.” 
διάβασα κάπου πρόσφατα.




Καληνύχτα.


14 σχόλια:

  1. συγκλόνισε ψυχή και μυαλό αυτή η ανάρτηση.





    ειδικά η τελευταία πρόταση.......
    είναι πέρα για πέρα αληθινή.
    ίσως να την κλέψω κάποια μέρα~



    σε φιλώ και σε καληνυχτώ
    γλυκιά μου μ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Είδες, στο τέλος τολμήσαμε..."
    Μα αυτό δεν είναι που μετράει;

    *Απλά πανέμορφο! ^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. “Το έχουν αυτό οι άνθρωποι. Μοιάζουν πάντα πιο όμορφοι, την ώρα που φεύγουν.”
    Υπέροχο αυτό και το κρατάω...Καλή σου μέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με συγκίνησες.
    Τους μισώ τους χωρισμούς, τα αντίο...
    Καλό Σ/Κ¨))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πήρα σβάρνα τις αναρτήσεις, δεν είναι η ιδέα σου, αλλά.
    Μπορεί να είναι πολλοί τέτοιοι τόποι, δεν ξέρω, μα μου έρχεται τόσο ξεκάθαρα ένας στο μυαλό. Με το κάστρο και κείνο το στενό πέρασμα που τα κύματα περνάνε πάνω απ'τον τοίχο και χτυπάνε στο τσιμέντο. Κι ύστερα ο λιμενοβραχίονας συνεχίζεται. Ηράκλειο;

    (L' enfer, c'est les autres που λεγε κι ο Σαρτρ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηράκλειο και τίποτα άλλο...
      Έτσι ακριβώς για την κόλαση...ή κι εμείς οι ίδιοι!
      Καληνύχτα!

      Διαγραφή