Εισιτήρια στην τσέπη μου και πράγματι ταξιδεύει η σκέψη μου...

-Τέλειωσε;
-Ναι, έφυγε, μα θα ξανάρθει.
-Δε θα είναι το ίδιο. Δεν πρέπει να είναι το ίδιο, όσο κι αν θέλεις κάποιες στιγμές να τις ξαναζήσεις.
-Κράτα τις ως αναμνήσεις.
-Δε θέλω. Δε θέλω να σκέφτομαι ότι τέλειωσε, όπως όλα τελειώνουν.
-Είτε θέλεις είτε όχι κάποια στιγμή θα το συνειδητοποιήσεις. Είτε η στιγμή αυτή είναι η μέρα της πρώτης φθινοπωρινής βροχής, είτε η στιγμή που θα ξανακαθίσεις σε θρανίο, είτε όταν θ'αρχίσεις να τρέχεις πάλι και να μην προλαβαίνεις τίποτα, πόσο μάλλον να αντιληφθείς τις στιγμές που περνάνε. Ίσως πάλι να'ναι ημέρα Σάββατο, να βρεθείς στο κέντρο της λατρεμένης πόλης και να επαναλαμβάνεις τη συνηθισμένη ρουτίνα, κινήσεις ίδιες κι απαράλλαχτες, μέρη συνηθισμένα - μόνο που τώρα κάποιοι κάτι θα λείπει.
-Μελαγχολώ στη σκέψη, ξέρεις. 
-Θα συνηθίσεις.
-Δε θέλω να συνηθίσω. Φοβάμαι τη δύναμη της συνήθειας.
-Νόμιζα ότι φοβόσουν μόνο τον εαυτό σου.
-Κάποτε φοβόμουν πολύ λιγότερο, φοβόμουν άτομα ή καταστάσεις. 
-Τώρα τι άλλαξε;
-Τώρα φοβάμαι συνθήκες και συναισθήματα. Κι αυτό το συν. Το βλέπω κι ανατριχιάζω. Συνάνθρωπος, κάποιος για τον οποίο έχεις πάψει να νοιάζεσαι. Συναίσθηση, κάτι χαμένο εδώ και καιρό. Συνείδηση, κάτι πολύ βαρύ που δεν μπορείς να κουβαλήσεις πια. Συζήτηση, κάτι που σου λείπει ίσως; Λέξεις απλές. Που όταν προσθέσεις αυτό το συν αποκτούν τόση δύναμη. Η δύναμη του "μαζί".
-Φοβάσαι το μαζί ;
-Όχι, είναι ωραία λέξη, εύηχη. Θυμίζει ύφασμα, ή πέτρωμα. Κάτι πολύτιμο σίγουρα, κάτι που αξίζει να φυλαχτεί για να μείνει ανέπαφο από τα υπόλοιπα συν,  απ'τις συνθήκες, τις συνέπειες, τις συνολικές μεταβολές, τις συμβουλές, τους συμβιβασμούς, τις τρισύλλαβες φράσεις που χάνουν το νόημά τους -σ'αγαπώ, σε θέλω, μου λείπεις, πού είσαι, μη φύγεις, να φύγεις!, δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω...τι θέλω;- . Όλα αυτά τα συν ζηλεύουν το μαζί. Γιατί αυτό στέκει μόνο του στο λόγο -μα και στις πράξεις-, έχει ισχύ κι υπόσταση, γι αυτό θέλουν να το καταστρέψουν.
-Και δυστυχώς τα καταφέρνουν τόσο συχνά.

 

Όμορφη κι η τελευταία αυγουστιάτικη πανσέληνος, αν και προσωπικά θα προτιμήσω την πρώτη. Ειδικά όταν πρωτοβγήκε το φεγγάρι της αρχής του Αυγούστου ήταν πολύ όμορφο, κι η μέρα εκείνη στενάχωρη, μα το αποτέλεσμά της όμορφο.

Καλό μήνα, λοιπόν, να έχουμε ένα όμορφο Φθινόπωρο.

I am the X now
You are the next now
To be a text that I will easily break down 

Υ.Γ.Σήμερα άδειαζα την τσάντα μου, ταχτοποιούσα γενικά, και κάθε τρεις και λίγο έβρισκα εισιτήρια του κτελ, αποδείξεις από καταστήματα εκτός πόλης, και διάφορα -φαινομενικά άχρηστα και χωρίς αξία- αντικείμενα. Αν ήμουν πιο ευσυγκίνητη ξέρω ότι θα είχα δακρύσει.