Είναι το τέλος κι η αρχή, είναι η εικόνα..Μπράβο μας που φτιάξαμε μια σάπια κοινωνία.

Λοιπόν, ώρα το μπλογκ μου να χάσει το καλό επίπεδο και τον ευγενικό χαρακτήρα που είχε αποκτήσει τους τελευταίους μήνες-μην ανησυχείτε αγαπητοί φίλοι (ή ανύπαρκτοι αναγνώστες), θα επανέλθω στο αγαπημένο σας στυλ κειμένων σύντομα, δε με χάνετε. Απλά είναι ανάγκη να εκφραστώ αυτή τη στιγμή. 
Απ' την αυγή του χρόνου, λοιπόν, απ'την εποχή που τα πρώτα ίχνη ζωής εμφανίστηκαν στο σύμπαν τούτο υποθέτω, υπήρχαν κοινωνικές τάξεις, διαμορφωμένες σύμφωνα με κάποια συγκεκριμένα κριτήρια -είτε αυτά είναι οικονομικά, είτε φυλετικά, είτε ένας συνδυασμός αυτών και άλλων πολλών (ναι, μην απορείτε, ακόμα κι οι αμοιβάδες θα είχαν διαφορές μεταξύ τους, δε μπορεί!). Σε κάθε κοινωνία υπάρχει -και καλώς υπάρχει- η τάση ανάδειξης κάποιου αρχηγού, κάποιου προσώπου με χαρακτήρα ηγετικό και ικανότητες οργανωτικές. Φυσικά, δε μπορεί να αναλάβει ολόκληρη ομάδα ένα μονάχα άτομο, γι αυτό υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που διαθέτουν αξιώματα, το πλήθος τους είναι ανάλογο του μεγέθους της κοινωνικής ομάδας, όπως είναι λογικό. 
Κάθε κοινωνία διαχωρίζεται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες, με ρόλους, χαρακτηριστικά και υποχρεώσεις που συνήθως διαφέρουν από αυτά των υπόλοιπων. Έτσι και στη μαθητική κοινωνία ενός σχολείου, ή στο ευρύτερο σύνολο των μαθητών μιας πόλης, σε ηλικιακό πλαίσιο περίπου μετά τα δώδεκα, λογικό και απαραίτητο είναι να δημιουργούνται κλίκες. Δυστυχώς, λόγω των συνθηκών στις οποίες αναπτύσσονται οι σημερινοί έφηβοι, οι ιδέες τις οποίες ασπάζονται είναι φυσικά δημιουργήματα του κόσμου της τεχνολογίας, της διαφήμισης, της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ κι όλων των άλλων παραπλήσιων δεινών των οποίων τα αρνητικά αποτελέσματα απομνημονεύεις για το μάθημα της Έκθεσης , ΖΩΟΝ, αλλά αρνείσαι να αποβάλεις από τη ζωή σου (και τώρα εγώ είμαι η κακιά τεχνοφοβική, συγγνώμη που θα σε απογοητεύσω αλλά αυτό που γράφω είναι υπολογιστής, κι αν ήμουν τεχνοφοβική δε θα είχα!). Μαζοποίηση και πάλι μαζοποίηση.
Επιστρέφω στο αρχικό θέμα · κλίκες. Νομίζετε λοιπόν όλοι εσείς, ανεγκέφαλα όντα της σημερινής κοινωνίας, ότι πρέπει να κατασκευάσετε τους εαυτούς σας σύμφωνα με κάποια στάνταρτς για να γίνετε αρεστοί, Ω η δύναμη της εικόνας. Επιφανειακοί, ρε.

• Θα πρέπει να γίνεις τσουλάκι από τα δεκατέσσερά σου (και πιο νωρίς μη σου πω!), να τριγυρνάς στα κλαμπ και να γαμιέσαι με τον κάθε κάγκουρα ή δήθεν μάγκα που σου τρίβεται κι έτσι θα είσαι αμέσως Η δημοφιλής του γυμνασίου που θα καταλήξει το αποτυχημένο τσουλάκι - ακόμα- του λυκείου που καπνίζει κάτω απ'τη σκάλα. Είσαι και πολύ ιν κοπελιά, μπράβο. Ιν στα παντελόνια σου είναι πολλοί ρε, αυτό εννοούσα. Α ξέχασα, δε φοράς. Κι εσύ παιδί με το μηχανάκι -η κλασσική μαγκιά- δεν πας πίσω βέβαια!
• Επίσης, σου προσφέρεται η επιλογή του ποζεριού (με τα λεφτά του μπαμπάκα φυσικά-κλίκα κλειστή σ'εκείνους που δεν έχουν πισίνες κι απαραίτητως μηχανές dslr στις μέρες μας, οπότε μη σας τρέχουν τα σάλια παιδιά των απλών δημοσίων  υπαλλήλων που φοβούνται καθημερινά για το πότε θα μπουν στην εφεδρεία). Θα φοράς μάρκες, θα χαμογελάς στα άλλα ποζεράκια και θα ξινίζεις τη μούρη σου μόλις δεις κάτι φτηνό, δηλαδή κάτω από wesc ρε φίλε.
• Μπορείς και να αρχίζεις να μπαφιάζεις από  τα δεκαπέντε (και πολλά λέω), να συχνάζεις στα πολύ γκέττο-φάση στέκια σου, με τα "αδέλφια" ή τα μεταλάκια της εποχής. Κάποτε άκουγαν maiden και sabbath, τώρα ακούν black veil brides. Το smokey eye, το σκουλαρίκι σε μύτη-στόμα-γλώσσα-φάλι παραμένει σταθερή αξία όμως. Φυσικά με την είσοδό σου σε αυτή την κλίκα κερδίζεις αυτομάτως διαφορετικό γκόμενο κάθε βδομάδα-το πολύ. Μόνο που (όπως και στις προηγούμενες κατηγορίες) ίσως χάσεις τις φίλες σου, μιας και κάποια στιγμή οι γκόμενοι θα τελειώσουν και θα αρχίσετε να ανταλλάζετε, να σχολιάζετε και να συγκρίνετε και συνεπώς θα διαφωνείτε.
• Φυσικά έχεις πάντα την επιλογή της εποχιακής μόδας. Θα μπορούσα να μιλήσω για τους χίπστερς ή τα emo ή τα αποτυχημένα vintage -καλά κι αυτά χίπστερ είναι-, (εξαιρούνται οι πανκς που δεν είναι εποχιακή μόδα και τα σπάνε) αλλά φεύγουν κι έρχονται. Οπότε τζάμπα θα κοπανάω τα ωραία μου τα νύχια στο πληκτρολόγιο.

Το καλό με τις κλίκες των ελλήνων εφήβων είναι ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από τις κάστες της Ινδίας. Μεταφέρεσαι άνετα από τη μια κλίκα στην άλλη, ανεβαίνεις επίπεδα πανεύκολα (λεφτά να έχεις μόνο για να αποκτήσεις και τα κατάλληλα απαραίτητα αξεσουάρ -βλέπε i-phone και ξυραφάκια για χαρακές. Ρε i-st0n.aguriCt0.riii ) και τέλος διαπιστώνεις ότι όπως κι αν ντύνεσαι ή ότι μουσική κι αν ακούς παντού θα σου συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Και το χειρότερο είναι ότι τα ίδια και χειρότερα σου επιφυλάσσει η κοινωνία των "μεγάλων", ξέρεις ντε, των ώριμων. Οπότε καλά κάνεις και μπαίνεις στο κλίμα σιγά σιγά. 
 Φυσικά δε λέω ότι εγώ δεν υπήρξα ή δεν είμαι θύμα της μαζοποίησης, της πολτοποίησης κάθε εκγεφαλικού κυττάρου από τα ΜΜΕ ή ότι δεν υπήρξα κάποτε σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες, και φυσικά δε μπορείς ποτέ να ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον. Για όλους μας μιλάω, κανείς δεν είναι καταδικασμένος να μείνει σε ένα στάδιο-με μια ταμπέλα για πάντα, είπαμε δεν έχουμε τις κάστες της Ινδίας! Αν και πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το όνομα, που λέει κι ο σοφός λαός.
Αυτά από μένα, θα επανέλθω σύντομα στα γνωστά καταθλιπτικά κείμενά μου. Απλά ρε φίλε δε μπορώ άλλο με τόση υποκρισία και ψευτιά που υπάρχει γύρω μου.

Όλα αρχίζουν από εκεί και καταλήγουνε εκεί
γιατί αυτή είναι το τέλος κι η αρχή,
είναι η εικόνα...
Όταν αρχίζεις να νιώθεις τον εθισμό θα επιστρέψεις εδώ,
είναι λογικό γιατί σε ελέγχει η εικόνα... 

 Καληνύχτα !